است كه زهرة الربيع مشتمل بر دعاهاى روزهاى هفته بوده به استثناى جمعه كه عمده ادعيه ء جمال ، در باره ء آن بوده است . زهرة الربيع تقريبا به اندازه ء حجم جمال بوده است .
( ابن طاووس در دروع * ، زهرة الربيع را به اين شكل توصيف مى كند كه مشتمل بر بيش از سى و دو كراسه است و جمال را مشتمل بر سى كراسه ياد كرده است ) . اكنون تنها يك سوم جمال مربوط به روزهاى غير جمعه است و اگر همه زهرة الربيع در باره ء اين دعاها باشد ، تعداد زيادترى از آنچه در جمال بوده در برداشته است .
بنا به آنچه در جمال آمده ، پايان " زهرة الربيع " مشتمل بر اين هشدار به مؤمنان بوده كه با خواندن همان دعاهايى كه رسول خدا و اهل بيت [ ع ] مىخوانند نپندارند كه در عبادت با آنان برابر هستند . محمد [ ص ] و اهل بيت [ ع ] خدا را تنها به خاطر خدا عبادت مى كردند اما ديگر انسانها به اميد ثواب در دنيا و آخرت يا پرهيز از عذاب به عبادت خدا مىپردازند . در مهج به نقل از اين كتاب روايتى دربارهء عبادات امام جواد [ ع ] و هادى [ ع ] آمده . كتاب مزبور در دست حر عاملي قرار داشته است ( نك‌ : اجازه الشيخ محمد الحر العاملي لمولا . . . محمد فاضل المشهدي ، بحار 110 / 117 ) .
فصل سوم :
برخى از عناوين ديگر براى داشتن يك تصوير كامل بايد عناوين زير مورد توجه قرار گيرد :
( 1 ) مشار ( مؤلفين ج 4 ص 415 ) در فهرست تأليفات چاپ شده ابن طاووس به چاپ تهران 1379 ق كتاب " مصباح الشريعة ومفتاح الحقيقة " اشاره مى كند ( نك‌ فهرست ) . اين تأليف عموما به امام صادق [ ع ] منسوب مى شود و دليلى وجود ندارد تا آن را به ابن طاووس نسبت دهيم .
( 2 ) در بروكلمان ، ذيل 1 / 912 - 913 اشتباها سه تأليف متعلق به ديگران را به ابن طاووس نسبت مى دهد : اول : عدة الداعي از ابن فهد حلى ( م 841 ) ( موجود ) ; دوم :

111