ابراهيم بن عقيل با شمشير باو حمله كرد و او را كشت ، ابراهيم پسر ابن هبيره براى مقابله با آنان جلو آمد كه كشته شد ، پسر ديگرش داود هم جلو آمد كه كشته شد و سپس دبير او عمرو بپاخاست كه او را هم كشتند . آنگاه بسوى ابن هبيره آمدند و چون نزديك شدند او روى خود را سوى قبله برگرداند و سر به سجده نهاد و آنان با شمشيرهاى خود چندان او را زدند كه بر جاى سرد شد . سپس پيش منصور آمدند و آن خبر را باو دادند ، منصور دستور داد منادى او ندا دهد كه اى مردم شما همگان بجز حكم بن عبد الملك بن بشر و محمد بن ذر و خالد بن سلمه مخزومى در امان هستيد .
هيثم از قول پدرش نقل مىكرد كه محمد بن ذر مىگفته است زمين با همه فراخى بر من تنگ شد و شبانه پاى پياده از شهر واسط بيرون آمدم و آية الكرسى مىخواندم و هيچيك از مردم متعرض من نشد و من گريختم و همواره ترسان بودم تا آنكه زياد بن عبد الله از امام ابو العباس براى من درخواست امان كرد و او به من امان داد .
حكم بن عبد الملك به كسكر گريخت و همانجا پنهان شد ، و چون كار بر خالد بن سلمه دشوار شد ، شبانه بر در كاخ منصور آمد و از او امان خواست كه باو امان داد .
سپس از سوى منصور ندا داده شد كه اى مردم همگان در امانيد ، اى مردم شام به شام خود برويد و اى مردم حجاز به حجاز خود برويد و مردم آرام و امان و اطمينان يافتند .
منصور ، هيثم بن زياد خزاعى را همراه پنج هزار تن از خراسانيان به واسط گماشت و با ديگر مردم پيش امام ابو العباس كه در حيره بود بازگشت . [ 457 ] امام ابو العباس از حيره همراه لشكرهاى خود حركت كرد و چون به ناحيه انبار رسيد آب و هواى آنرا پسنديد و همانجا براى خود و لشكريانش شهرى بزرگ بالاى شهر انبار ساخت و قطعات زمين به ياران خراسانى خود داد و وسط آن شهر براى خود كاخى برافراشته و استوار ساخت و در آن ساكن شد و تمام طول

457 - حيره : شهرى از دوره جاهلى در يك فرسنگى كوفه و داراى رودخانه هاى بسيار است و همان محلى است كه آنرا نجف هم مىگويند ، گفته‌اند خورنق هم همانجا بوده است ، ر . ك ، ترجمه تقويم البلدان ص 339 . ( م )

416