گويند قرآنها را چنان كردند و نخستين قرآنى كه برافراشتند قرآن بزرگ دمشق بود كه آنرا به پنج نيزه بلند كردند و آنرا پنج مرد مىبردند و سپس تمام قرآنهايى را كه همراه آنان بود برافراشتند و در سپيده دم بسوى عراقىها حركت كردند عراقىها ديدند كه شامىها مىآيند و پيشاپيش آنان چيزى شبيه به پرچم و رايت است و نمىدانستند چيست و چون هوا روشن شد نگاه كردند و متوجه شدند كه قرآنهاست .
در اين هنگام فضل بن ادهم مقابل قلب لشكر و شريح جذامى مقابل پهلوى راست و ورقاء بن معمر مقابل پهلوى چپ ايستادند و فرياد برآوردند كه اى گروه عرب خدا را خدا را در مورد زنان و فرزندانتان كه فردا از سوى روميان و ايرانيان مورد حمله قرار مىگيرند ، شما خودتان نابود شديد و اين كتاب خدا ميان ما و شما حكم باشد ، [ 244 ] على ( ع ) فرمود شما كتاب خدا را نمىخواهيد بلكه مكر و حيله مىكنيد .
سپس ابو اعور سلمى در حالى كه بر ماديانى سرخ سوار بود و قرآنى بر سر نهاده بود پيش آمد و فرياد مىكشيد « اى مردم عراق اين كتاب خدا ميان ما و شما حكم باشد » چون عراقىها اين سخن را شنيدند كردوس بن هانى بكرى برخاست و گفت اى مردم عراق برافراشتن اين قرآنها كه مىبينيد شما را آرام نسازد كه خدعه و فريب است ، سپس سفيان بن ثور نكرى [ 245 ] سخن گفت و چنين اظهار داشت كه اى مردم ما نخست مردم شام را به كتاب خدا فراخوانديم كه نپذيرفتند و جنگ با آنان را روا داشتيم اكنون اگر ما دعوت آنان را نپذيريم جنگ كردن با ما براى آنان روا خواهد بود و در آن صورت از ستم و عذاب خدا و رسولش نترسيده‌ايم .
آنگاه خالد بن معمر برخاست و به على ( ع ) گفت اى امير مؤمنان اگر صلاح بدانى راهى براى ما جز همينكه آنان مىگويند باقى نمانده است در عين حال اگر مصلحت ندانى راى تو برتر است .
سپس حضين بن منذر چنين گفت ، اى مردم ما را پيشوا و رهبرى است

244 - اين سه نفر از همراهان معاويه بوده‌اند در طبرى و مروج الذهب نامشان نيامده است . ( م ) 245 - در اصل « بكرى » بوده و مصحح چنين تصحيح كرده‌اند .

232