اين وحدت، اختيارى بوده باشد و يا بدون اختيار.

بعضى از مفسران،{{صورتی: «امّت واحده»}} را در اينجا به معناى‌{{صورتی: «دين واحد»}} گرفته‌اند، ولى اين تفسير با ريشه لغوى‌{{صورتی: «امّت»،}} سازگار نيست.

بعضى ديگر نيز گفته‌اند كه منظور از{{صورتی: «امّت»}} در سوره‌{{صورتی: «انبياء»،}} همه انسان‌ها در تمام قرون و اعصارند؛ يعنى اى انسان‌ها همه شما يك امّتيد، پروردگار شما يكى است و مقصد نهايى همه شما يك مقصد است. [1]

'''أَمْت:'''

{{(آیه):عِوَجاً وَ لا أَمْتاً}}

{{صورتی:«أَمْت»}} به معناى زمين مرتفع و تپه است. [2]

'''إِمتَحَن:'''

{{(آیه):امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ}}

{{صورتی:«امْتَحَنَ»}} از مادّه‌{{صورتی: «امْتِحان»،}} در اصل به معناى ذوب كردن طلا و نقره و گرفتن ناخالصى آن است؛ و گاه به معناى‌{{صورتی: «گستردن چرم»}} نيز آمده، ولى بعداً در معناى آزمايش به كار رفته است. مانند آيه مورد بحث، آزمايشى كه نتيجه آن خلوص قلب و گستردگى آن براى پذيرش تقوا است. [3]

'''أُمَتِّعْكُنَّ:'''

{{(آیه):أُمَتِّعْكُنَّ وَ أُسَرِّحْكُنَّ}}

{{صورتی:«أُمَتِّعْكُنَّ»}} از مادّه‌{{صورتی: «متعه»}} است، و چنان كه در آيه 236 سوره‌{{صورتی: «بقره»}} گفته‌ايم منظور از آن‌{{صورتی: «هديه»}} اى است كه با شئون زن، متناسب باشد. در اينجا منظور اين است كه مقدار مناسبى بر مهر بيفزايد و يا اگر مهريه‌اى تعيين نشده، هديه شايسته‌اى به آنها بدهد، به طورى كه راضى و خشنود گردند، و جدايى آنها در محيط دوستانه انجام پذيرد. [4]

'''أمثال:'''

{{(آیه):ضَرَبُوا لَكَ الأَمْثالَ}}

{{صورتی:«امثال»}} جمع‌{{صورتی: «مَثَل»}} در اينجا،- به خصوص با قرائن موجود در آيه- به معناى سخنان سست و بى‌پايه است؛ و تعبير به‌{{صورتی: «امثال»}} شايد به خاطر آن است كه آن را در لباس حق و مثل و مانندِ دليل منطقى در آورده‌اند، در حالى كه واقعاً چنين نيست.

بسيارى از مفسران در اينجا{{صورتی: «امثال»}} را به معناى‌{{صورتی: «تشبيهات»}} گرفته‌اند؛ اما روشن نساخته‌اند كه مشركان در اينجا چه تشبيهى كرده‌اند؟

بعضى ديگر{{صورتی: «امثال»}} را به‌{{صورتی: «توصيف‌ها»}} معنا نموده‌اند، زيرا يكى از معانى‌{{صورتی: «مثل»}}- طبق آنچه‌{{صورتی: «راغب»}} در «مفردات» گفته-{{صورتی: «توصيف»}} است. به هر حال، اگر منظور

[1]سوره بقره: 213؛[https://lib.eshia.ir/27575/2/116/أمثال مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج2، ص116.]؛سوره آل عمران: 104؛[https://lib.eshia.ir/27575/3/53/أمثال مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج3، ص53.]؛سوره هود: 8؛[https://lib.eshia.ir/27575/9/47/أمثال مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج9، ص47.]؛سوره نحل: 36؛[https://lib.eshia.ir/27575/11/247/أمثال مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج11، ص247.]؛سوره انبياء: 92؛[https://lib.eshia.ir/27575/13/542/أمثال مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج13، ص542.]

[2]سوره طه: 107؛[https://lib.eshia.ir/27575/13/331/أَمْت مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج13، ص331.]

[3]سوره حجرات: 3؛[https://lib.eshia.ir/27575/22/149/إِمتَحَن مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج22، ص149.]

[4]سوره احزاب: 28؛[https://lib.eshia.ir/27575/17/302/أُمَتِّعْكُنَّ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج17، ص302.]