كه، من تنها خودم او را آفريدم و اين همه نعمت‌ها به او بخشيدم، اما او نمك‌نشناسى كرد.

در صورت دوم نيز دو احتمال وجود دارد:

ممكن است اشاره به اين باشد كه او در شكم مادر و به هنگام تولد، تك و تنها بود، نه اموالى داشت و نه فرزندانى، و اينها را همه بعداً به او بخشيدم. يا اشاره به اين كه او خودش را{{صورتی: «وحيد»}} (شخص منحصر به فرد در ميان عرب) مى‌ناميد، و مشهور است كه مى‌گفت:{{صورتی: أَنَا الْوَحِيْدُ ابْنُ الْوَحِيْدِ، لَيْسَ لِى فِى الْعَرَبِ نَظِيْرٌ، وَ لا لِأَبِى نَظِيْرٌ!:}} «من منحصر به فرد و فرزند منحصر به فردم! در عرب نه نظيرى براى من وجود دارد و نه براى پدرم»!

از بعضى از روايات استفاده مى‌شود «وحيد» به معناى بى پدر و فرزند نامشروع است، ولى در اين روايت قرينه‌اى وجود ندارد كه تفسير آيه فوق اين باشد، به علاوه با دقت روشن مى‌شود: اين معنا متناسب با آيه فوق نيست. اين مطلب به عنوان استهزا در آيه ذكر شده است. ولى از ميان همه اين تفسيرهاى چهار گانه، تفسير اول از همه مناسب‌تر است. [1]

'''وَدَّعَ:'''

{{(آیه):مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ}}

{{صورتی:«وَدَّعَ»}} از مادّه‌{{صورتی: «توديع»}} به معناى ترك گفتن و وداع كردن است. [2]

'''وَدْق:'''

{{(آیه):فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ}}

{{صورتی:«وَدْق»}} (بر وزن شرق) به عقيده بسيارى از مفسران، به معناى دانه‌هاى باران است كه از خلال ابرها بيرون مى‌آيد، ولى به گفته‌{{صورتی: «راغب»}} در «مفردات» معناى ديگرى نيز دارد، و آن ذرات بسيار كوچكى از آب است كه به صورت غبار به هنگام نزول باران در فضا پراكنده مى‌شود، اما معناى اول، در اينجا مناسب‌تر است؛ زيرا آنچه بيشتر، نشانه عظمت پروردگار است همان دانه‌هاى حياتبخش باران مى‌باشد، نه آن ذرات غبار مانند آب. [3]

'''وَدُود:'''

{{(آیه):رَبِّي رَحيمٌ وَدُودٌ}}

{{صورتی:«وَدُود»}} صيغه مبالغه از{{صورتی: «ودّ»}} به معناى محبت است، ذكر اين كلمه بعد از كلمه‌{{صورتی: «رحيم»}} اشاره به اين است كه، نه تنها خداوند به حكم رحيميتش به بندگان گنهكارِ توبه‌كار، توجّه دارد، بلكه از اين گذشته آنها را بسيار دوست مى‌دارد، كه هر كدام از اين دو (رحم و محبت) خود انگيزه‌اى است براى پذيرش استغفار و توبه‌

[1]سوره مدثّر: 11؛[https://lib.eshia.ir/27575/25/227/وَدُود مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج25، ص227.]

[2]سوره ضحى‌: 3؛[https://lib.eshia.ir/27575/27/116/وَدَّعَ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج27، ص116.]

[3]سوره نور: 43؛[https://lib.eshia.ir/27575/14/537/وَدْق مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج14، ص537.]؛سوره روم: 48؛[https://lib.eshia.ir/27575/16/492/وَدْق مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج16، ص492.]