همچون علم و قدرت و رحمت و مغفرت.

اين احتمال نيز داده شده: منظور اعمالى است كه به خاطر خدا انجام داده مى‌شود، بنابراين، همه فانى مى‌شوند، تنها چيزى كه باقى مى‌ماند اعمالى است كه از روى خلوص نيت و براى رضاى او انجام گرفته است. ولى معناى اول از همه مناسب‌تر به نظر مى‌رسد.

«وجه» در سوره‌{{صورتی: «ليل»}} به معناى «ذات» است، و منظور رضايت و خشنودى ذات پاك او است. [1]

'''وحى:'''

{{(آیه):أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوارِيِّينَ}}

{{صورتی:«وحى»}} در قرآن معناى وسيعى دارد و منحصر به وحى‌هايى كه بر پيامبران نازل مى‌شده نيست، بلكه الهاماتى كه به قلب افراد مى‌شود نيز از مصداق‌هاى آن است، لذا درباره مادر موسى‌ نيز تعبير به وحى شده و حتى به غرائز و الهامات تكوينى حيواناتى همچون زنبور عسل نيز كلمه وحى گفته شده است.

اين احتمال نيز وجود دارد كه: منظور از اين واژه در سوره‌{{صورتی: «مائده»}} وحى‌هايى باشد كه به واسطه مسيح عليه السلام و با پشتوانه معجزات براى آنها فرستاده مى‌شد.

اصل وحى، چنان كه‌{{صورتی: «راغب»}} در «مفردات» مى‌گويد،{{صورتی: «اشاره سريع»}} است خواه با كلام رمزى باشد، و يا صداى خالى از تركيب كلامى، و يا اشاره با اعضاء (با چشم و دست و سر) و يا با نوشتن. از اين تعبيرات، به خوبى استفاده مى‌شود كه در{{صورتی: «وحى»}} اشاره از يكسو و سرعت از سوى ديگر، نهفته شده، و به همين دليل، براى ارتباط مرموز و سريع انبياء با عالم غيب، و ذات پاك پروردگار، اين كلمه استخدام شده است.

در قرآن مجيد، و لسان اخبار «وحى» به معانى مختلفى به كار رفته است، گاه در مورد انبياء، گاه در انسان‌هاى ديگر، گاه در مورد ارتباطهاى رمزى ميان انسان‌ها، و گاه ارتباط مرموز شياطين و گاه در مورد حيوان‌ها. [2]

'''وَحِيْداً:'''

{{(آیه):مَنْ خَلَقْتُ وَحِيداً}}

تعبير به‌{{صورتی: «وَحِيْداً»}} (تنها) ممكن است توصيفى براى خالق باشد، و يا براى مخلوق، در صورت اول نيز دو احتمال وجود دارد: نخست اين كه مرا با او تنها بگذار كه خودم او را كيفر شديد دهم، يا اين‌

[1]سوره بقره: 272؛[https://lib.eshia.ir/27575/2/414/وَحِيْداً مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج2، ص414.]؛سوره نساء: 125؛[https://lib.eshia.ir/27575/4/191/وَحِيْداً مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج4، ص191.]؛سوره انعام: 52؛[https://lib.eshia.ir/27575/5/317/وَحِيْداً مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج5، ص317.]؛ كهف، آيه 28 (ج 12، ص 456)؛سوره قصص: 88؛ روم، آيه 30 ؛[https://lib.eshia.ir/27575/16/205/وَحِيْداً مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج16، ص205.]؛ رحمن، آيه 27 (ج 23، ص 148)؛ ليل، آيه 20 (ج 27، صفحه 100)

[2]سوره مائده: 111؛ انعام، آيه 112 ؛[https://lib.eshia.ir/27575/5/161/وحى مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج5، ص161.]؛سوره شورى‌: 51؛[https://lib.eshia.ir/27575/20/515/وحى مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج20، ص515.]