همه صحيح‌تر به نظر مى‌رسد. [1]

'''وثاق:'''

{{(آیه):فَشُدُّوا الْوَثاقَ}}

{{صورتی:«وثاق»}} از مادّه‌{{صورتی: «ثِقَة»}} به معناى طناب يا هر چيزى است كه با آن مى‌بندند. [2]

'''وُجْد:'''

{{(آیه):سَكَنْتُمْ مِّنْ وُجْدِكُمْ}}

{{صورتی:«وُجْد»}} از مادّه‌{{صورتی: «وُجُود»}} (بر وزن حكم) به معناى توانايى و تمكن است، بعضى از مفسران تفسيرهاى ديگرى براى آن ذكر كرده‌اند، كه در نتيجه به همين معنا باز مى‌گردد،{{صورتی: «راغب»}} نيز در «مفردات» مى‌گويد:

تعبير به‌{{صورتی: «مِنْ وُجْدِكُمْ»}} مفهومش اين است كه به مقدار توانايى و به اندازه غناى خود، مسكن مناسب براى زنان مطلقه در نظر بگيريد. [3]

'''وَجَل:'''

{{(آیه):وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ}}

{{صورتی:«وَجَل»}} همان حالت خوف و ترسى است كه به انسان دست مى‌دهد و سرچشمه آن يكى از اين دو چيز است:

گاهى به خاطر درك مسئوليت‌ها و احتمال عدم قيام به وظائف لازم در برابر خدا مى‌باشد.

و گاهى به خاطر درك عظمت مقام و توجّه به وجود بى‌انتها و پر مهابت او است. [4]

'''وَجْه:'''

{{(آیه):إِلَّا ابْتِغآءَ وَجْهِ اللَّهِ}}

{{صورتی:«وَجْه»}} در لغت به معناى‌{{صورتی: «صورت»}} است و گاهى به معناى‌{{صورتی: «ذات»}} به كار برده مى‌شود.

بنابراين‌{{صورتی: «وجه اللَّه»}} يعنى ذات خدا. يعنى از آنجا كه صورت آئينه روح و دل آدمى است، و حواسى كه انسان را با خارج مربوط مى‌كند، تقريباً همه در آن قرار دارد، گاهى به معناى روح، يا به معناى ذات نيز آمده است.

و در سوره‌{{صورتی: «روم»}} منظور صورت باطنى و روى دل مى‌باشد، بنابراين، منظور تنها توجّه با صورت نيست، بلكه توجّه با تمام وجود است، زيرا وجه و صورت، مهمترين عضو بدن و سنبل آن است.

درست است كه‌{{صورتی: «وَجْه»}} از نظر لغت، به معناى صورت است كه، به هنگام مقابله با كسى با آن مواجه و روبرو مى‌شويم، ولى هنگامى كه در مورد خداوند به كار مى‌رود، منظور ذات پاك او است. بعضى نيز{{صورتی: «وَجْهُ رَبِّك»}} را در سوره‌{{صورتی: «رحمان»}} به معناى صفات پروردگار دانسته‌اند كه از طريق آن، بركات و نعمت‌ها بر انسان‌ها نازل مى‌شود،

[1]سوره حاقّه: 46؛[https://lib.eshia.ir/27575/24/482/وَجْه مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج24، ص482.]

[2]سوره محمّد: 4؛[https://lib.eshia.ir/27575/21/417/وثاق مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج21، ص417.]

[3]سوره طلاق: 6؛[https://lib.eshia.ir/27575/24/258/وُجْد مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج24، ص258.]

[4]سوره انفال: 2؛[https://lib.eshia.ir/27575/7/113/وَجَل مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج7، ص113.]