ذكر شده است: 1- منظور از جمله «وَ انْحَر» رو به قبله ايستادن به هنگام نماز است، چرا كه مادّه «نحر» به معناى گلوگاه مى‌باشد، سپس عرب آن را به معناى «مقابله با هر چيز» استعمال كرده است، و لذا مى‌گويند:

{{صورتی:مَنَازِلُنَا تَتَنَاحَرُ:}} يعنى «منزل‌هاى ما در مقابل يكديگر است».

2- منظور بلند كردن دست‌ها به هنگام تكبير و آوردن آن در مقابل گلوگاه و صورت است. [1]

'''وَبالَ:'''

{{(آیه):لِيَذُوقَ وَبالَ أَمْرِهِ}}

{{صورتی:«وَبالَ»}} چنان كه «راغب» در «مفردات» مى‌گويد: در اصل از{{صورتی: «وبل»}} و{{صورتی: «وابل»}} به معناى باران سنگين گرفته شده و سپس به هر كار مشكل و شاق و سنگين نيز اطلاق شده است، و از آنجا كه مجازات و كيفر نيز داراى شدت و سنگينى است به آن «وبال» مى‌گويند.

و به معناى عاقبت شوم و تلخ است؛ و اين كه اصل آن «وابل» به معناى باران سنگين است به خاطر آن است كه باران‌هاى سنگين، معمولًا خوفناك است، و انسان از عاقبت تلخ آن هراسان مى‌باشد، چرا كه غالباً سيل‌هاى خطرناكى به دنبال دارد. [2]

'''وَبِيل:'''

{{(آیه):فَأَخَذْنَاهُ أَخْذاً وَبيلًا}}

{{صورتی:«وَبِيل»}} از مادّه‌{{صورتی: «وبل»}} در اصل به معناى باران شديد و سنگين است، سپس به هر چيز شديد و سنگين اطلاق شده، مخصوصاً در مورد مجازات، و در آيه مورد بحث، نيز اشاره به شدت عذاب است كه گويى اشخاص را مانند يك باران شديد زير رگبار خود قرار مى‌دهد. [3]

'''وَتْر:'''

{{صورتی:«وَتْر»}} به معناى تك و تنها است. [4]

'''وِتر:'''

به كسانى كه بعضى از بستگان نزديكشان كشته مى‌شود و آنها تنها مى‌مانند،{{صورتی: «وِتر»}} (بر وزن فكر) مى‌گويند، و به معناى نقصان و كمبود نيز آمده است. [5]

'''وَتِين:'''

{{(آیه):لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتينَ}}

{{صورتی:«وَتِين»}} به معناى‌{{صورتی: «رگ قلب»}} يعنى شاهرگى است كه خون را به تمام اعضا مى‌رساند و اگر قطع شود، مرگ انسان فورا و بدون يك لحظه تأخير فرامى‌رسد، و اين سريع‌ترين مجازاتى است كه در مورد يك نفر ممكن است انجام گيرد.

بعضى نيز آن را به رگى كه قلب به آن آويزان است، يا رگى كه خون را به كبد مى‌رساند، يا رگ نخاع كه در وسط ستون فقرات قرار گرفته، تفسير كرده‌اند؛ ولى تفسير اول از

[1]سوره كوثر: 2؛[https://lib.eshia.ir/27575/27/400/وَتِين مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج27، ص400.]

[2]سوره مائده: 95؛[https://lib.eshia.ir/27575/5/110/وَبالَ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج5، ص110.]؛سوره حشر: 15؛[https://lib.eshia.ir/27575/23/545/وَبالَ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج23، ص545.]؛سوره تغابن: 5؛[https://lib.eshia.ir/27575/24/200/وَبالَ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج24، ص200.]

[3]سوره مزمّل: 16؛[https://lib.eshia.ir/27575/25/192/وَبِيل مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج25، ص192.]

[4]سوره بقره: 48؛[https://lib.eshia.ir/27575/1/271/وَتْر مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج1، ص271.]

[5]سوره محمّد: 35؛[https://lib.eshia.ir/27575/21/509/وِتر مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج21، ص509.]