'''مِنْسَأَتَهُ:'''

{{(آیه):تَأْكُلُ مِنْسَأَتَهُ}}

{{صورتی:«مِنْسَأَتَهُ»}} از مادّه‌{{صورتی: «نسأ»}} (بر وزن نسخ) و{{صورتی: «نسى‌ء»}} (بر وزن نصيب) به معناى تأخير است و از آنجا كه به وسيله عصا اشيايى را به عقب مى‌رانند و دور مى‌كنند كلمه‌{{صورتی: «مِنْسَأَة»}} به آن اطلاق شده است (يعنى وسيله عقب‌رانى).

بعضى از مفسران گفته‌اند: اين واژه از واژه‌هاى اهل‌{{صورتی: «يمن»}} بوده و از آنجا كه سليمان عليه السلام بر اين منطقه حكومت داشت، قرآن در مورد او به كار برده است. [1]

'''مُنشَآت، منشأ:'''

{{(آیه):وَ لَهُ الْجَوارِ الْمُنْشَآتُ}}

{{صورتی:«مُنشَآت»}} جمع‌{{صورتی: «منشأ»}} اسم مفعول از{{صورتی: «انشاء»}} به معناى «ايجاد» است و جالب اين كه، در عين تعبير به «منشآت» كه حكايت از مصنوع بودن كشتى به وسيله انسان مى‌كند، مى‌فرمايد «وَ لَهُ» (از براى خدا است ...) اشاره به اين كه، مخترعان و سازندگان كشتى از خواص خداداد، در مصالح مختلفى كه در كشتى‌ها به كار مى‌رود استفاده مى‌كنند، همچنين از خاصيت سيّال بودن آب درياها، و نيروى وزش بادها، بهره مى‌گيرند، و خدا است كه در آن مواد، و در دريا و باد اين‌

[1]سوره سبأ: 14؛[https://lib.eshia.ir/27575/18/55/مِنْسَأَتَهُ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج18، ص55.]