'''مِلَّة:'''

{{(آیه):مِلَّةَ إِبْراهيمَ حَنيفاً}}

{{صورتی:«مِلَّة»}} به معناى «دين و آئين» است، تنها تفاوتى كه با يكديگر دارند اين است كه:

كلمه ملت به خداوند اضافه نمى‌شود و «مِلَّةَ اللَّه» نمى‌گويند، بلكه به پيامبر صلى الله عليه و آله اضافه مى‌شود، در حالى كه كلمه «دين» هم به خدا اضافه مى‌شود، هم به پيامبر صلى الله عليه و آله و هم به افراد. [1]

'''مُلِيم:'''

{{(آیه):الْحُوتُ وَ هُوَ مُليمٌ}}

{{صورتی:«مُلِيم»}} در اصل از مادّه‌{{صورتی: «لوم»}} به معناى ملامت است و معناى «لائم» را مى‌دهد و در اينجا منظور اين است كه: خود را ملامت نمود.

{{صورتی:«مُلِيْم»}} اسم فاعل از باب‌{{صورتی: «افعال»}} از مادّه‌{{صورتی: «لوم»}} به معناى سرزنش است، و در اين گونه موارد به معناى كسى است كه مرتكب كارى مى‌شود كه در خور ملامت است.

تعبير{{صورتی: «هُوَ مُلِيْم»}} (او شايسته سرزنش است)، اشاره به اين است كه: نه تنها مجازات الهى اين قوم را محو كرد، بلكه تاريخى كه از آنها باقى مانده، نام ننگين و اعمال شرم‌آور آنها را حفظ كرده، و از ظلم و جنايت و كبر و

[1]سوره نساء: 125؛[https://lib.eshia.ir/27575/4/191/مِلَّة مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج4، ص191.]