{{صورتی:«مُبْلس»}} از مادّه{{صورتی: «ابلاس»،}} در اصل به معناى اندوهى است كه از شدت ناراحتى به انسان دست مىدهد، و از
آنجا كه چنين اندوهى انسان را به سكوت دعوت مىكند، مادّه «ابلاس» به معناى سكوت و
بازماندن از جواب نيز به كار رفته، و از آنجا كه در شدائد، انسان از نجات خود
مأيوس مىشود، اين ماده، در مورد يأس، نيز به كار رفته است، و نامگذارى{{صورتی: «ابليس»}} به اين نام به
خاطر همين معناست كه مأيوس از رحمت خدا است. [2]
'''مُبْلِسُونَ:'''
{{(آیه):فَإِذا هُم
مُّبْلِسُونَ}}
{{صورتی:«مُبْلِسُونَ»}} در اصل، از مادّه{{صورتی: «ابلاس»}} به معناى غم و اندوهى است كه به خاطر شدت حوادث ناگوار به
انسان دست مىدهد و نام{{صورتی: «ابليس»}} نيز از همين جا گرفته شده است، و تعبير فوق نشاندهنده شدت
غم و اندوهى است كه گناهكاران را فرا مىگيرد. [3]
'''مُبِين:'''
{{(آیه):هِىَ ثُعْبانٌ
مُّبِينٌ}}
تعبير به{{صورتی: «مُبِين»}} اشاره به اين است كه راستى تبديل به اژدها شد، و چشمبندى، تردستى و سحر و
مانند آنها نبود؛ بر خلاف، كارى كه ساحران بعداً انجام دادند؛ زيرا در مورد آن
مىگويد: آنها چشمبندى كردند و عملى انجام دادند كه تصور مىشد مارهايى است كه به
حركت در آمده است.
{{صورتی:«مبين»}} از مادّه{{صورتی: «ابانه»}} است و به طورى كه بعضى از مفسران (آلوسى در روح المعانى) گفتهاند: اين ماده
گاهى به معناى فعل لازم و گاهى متعدى آمده، در صورت اول مفهوم كلمه «مبين» همان
«آشكار» خواهد بود، و در صورت دوم «آشكار كننده». [4]
'''مَتاب:'''
{{(آیه):يَتُوبُ إِلَى
اللَّهِ مَتاباً}}
{{صورتی:«مَتاب»}} از مادّه{{صورتی: «تَوب»}} مصدر ميمى به معناى{{صورتی: «توبه»}} است، و چون در اينجا مفعول مطلق است تأكيد را مىرساند. [5]
'''متاع:'''
{{(آیه):مَتاعُ الْحَياةِ
الدُّنْيا}}
{{صورتی:«متاع»}} از مادّه{{صورتی: «مُتوع»}} به معناى هر چيزى است كه انسان از آن بهره مىگيرد، و مفهوم آن بسيار وسيع
است، و تمام وسائل زندگى