'''لُجِّى:'''

{{(آیه):أَوْ كَظُلُمَاتٍ في‌ بَحْرٍ لُّجِّيٍّ}}

{{صورتی:«لُجِّى»}} (بر وزن گرجى) به معناى درياى عميق و پهناور است و در اصل، از مادّه‌{{صورتی: «لجاج»}} به معناى پى‌گيرى كردن كارى است (كه معمولًا در مورد كارهاى نادرست گفته مى‌شود) سپس، به پى‌گيرى امواج دريا و قرار گرفتن آنها پشت سر هم گفته شده است.

و از آنجا كه دريا هر قدر عميق‌تر و گسترده‌تر باشد امواجش بيشتر است اين واژه در مورد درياهاى عميق و پهناور به كار مى‌رود. [1]

'''لحن:'''

{{(آیه):في‌ لَحْنِ الْقَوْلِ}}

«راغب» در «مفردات»، مى‌گويد:{{صورتی: «لحن»}} عبارت از اين است كه، سخن را از قواعد و سنن خود منحرف سازند، يا اعراب خلافى به آن دهند، و يا از صورت صراحت، به كنايه و اشاره بكشانند، و منظور در آيه مورد بحث، معناى سوم است، يعنى اين منافقان بيماردل را، از كنايه‌ها و نيش‌ها و تعبيرات موذيانه و منافقانه‌شان، مى‌توان شناخت. [2]

'''لُدّ:'''

{{(آیه):وَ تُنْذِرَ بِهِ قَوْماً لُّدًّا}}

{{صورتی:«لُدّ»}} (با ضم لام و تشديد دال) جمع‌{{صورتی: «أَلَد»}} (بر وزن عدد) به معناى دشمنى است كه خصومت شديد دارد، و به كسانى گفته مى‌شود كه در دشمنى كردن متعصب، لجوج و بى‌منطقند. [3]

'''لِسان:'''

{{(آیه):لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِيًّا}}

{{صورتی:«لِسان»}} در اين گونه موارد، به معناى يادى است كه از انسان در ميان مردم مى‌شود و هنگامى كه آن را اضافه به «صْدق» كنيم و{{صورتی: «لسان الصدق»}} بگوئيم، معناى ياد خير، نام نيك و خاطره خوب در ميان مردم است. [4]

'''لطيف:'''

{{(آیه):وَ هُوَ اللَّطيفُ الْخَبيرُ}}

{{صورتی:«لطيف»}} از مادّه‌{{صورتی: «لطف»}} است.{{صورتی: هنگامى‌}} كه درباره اجسام به كار مى‌رود، به معناى سبكى در مقابل سنگينى.

هنگامى كه درباره حركات (حركت لطيفه) به كار مى‌رود، به معناى يك حركت كوچك و زودگذر.

و گاهى نيز در مورد موجودات و كارهاى بسيار دقيق و باريك- كه با حسّ قابل درك نيستند- به كار مى‌رود.

و اگر خدا را به عنوان لطيف توصيف‌

[1]سوره نور: 40؛[https://lib.eshia.ir/27575/14/526/لُجِّى مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج14، ص526.]

[2]سوره محمّد: 30؛[https://lib.eshia.ir/27575/21/497/لحن مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج21، ص497.]

[3]سوره مريم: 97؛[https://lib.eshia.ir/27575/13/168/لُدّ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج13، ص168.]

[4]سوره مريم: 50؛[https://lib.eshia.ir/27575/13/101/لِسان مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج13، ص101.]