'''أُذُن:'''

{{(آیه):يَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ}}

{{صورتی:«أُذُن»}} در اصل به معناى گوش است، ولى به اشخاصى كه زياد به حرف مردم گوش مى‌دهند، و به اصطلاح‌{{صورتی: «گوشى»}} هستند نيز، اين كلمه اطلاق مى‌شود. [1]

'''أَذِّن:'''

{{(آیه):وَأَذِّنْ فِى النَّاسِ}}

{{صورتی:«أَذِّن»}} از مادّه‌{{صورتی: «تأذين»}} به معناى‌{{صورتی: «اعلام»}} است. [2]

'''أَذِنَتْ:'''

{{(آیه):وَ أَذِنَتْ لِرَبِّها وَحُقَّتْ}}

{{صورتی:«أَذِنَتْ»}} در اصل از{{صورتی: «اذن»}} (بر وزن افق) به معناى‌{{صورتی: «گوش»}} گرفته شده است. و مفهوم آن استماع كردن و شنوا بودن مى‌باشد كه در اينجا كنايه از اطاعت فرمان و تسليم است. [3]

'''أَرائِك:'''

{{(آیه):فِيْها عَلَى الْأَرآئِكِ}}

{{صورتی:«أَرائِك»}} جمع‌{{صورتی: «اريكه»}} به تختى مى‌گويند كه اطراف آن از هر طرف به صورت سايبان پوشانيده شده است. و در اصل به گفته‌{{صورتی: «راغب»}} از{{صورتی: «اراك»}} كه نام درخت معروفى است گرفته شده؛ چرا كه گاهى عرب‌ها از اين درخت، سايبان‌هاى مخصوصى‌

[1]سوره توبه: 61؛[https://lib.eshia.ir/27575/8/27/أُذُن مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج8، ص27.]

[2]سوره حجّ: 27؛[https://lib.eshia.ir/27575/14/82/أَذِّن مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج14، ص82.]

[3]سوره انشقاق: 2؛[https://lib.eshia.ir/27575/26/309/أَذِنَتْ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج26، ص309.]