مى‌ساختند و يا از{{صورتی: «اروك»}} كه به معناى اقامت و توقف است مى‌باشد. و طبق گفته جمع كثيرى از مفسران، و ارباب لغت به معناى تخت‌هايى است كه در حجله‌گاه مى‌گذارند؛ يعنى در اصل به تخت‌هايى مى‌گويند كه در حجله عروس مى‌نهند و منظور در اينجا تخت‌هاى زيبا و فاخر است.

به عبارت ديگر،{{صورتی: «أَرائِكِ»}} جمع‌{{صورتی: «اريكه»}} به معناى تخت‌هاى زيباى سلطنتى است؛ و يا تخت‌هاى پر زينتى كه در «حجله‌گاه» مى‌نهند. و در اينجا اشاره به تخت‌هاى بسيار زيباى بهشتى است كه نيكان بر آن تكيه مى‌كنند.

بعضى معتقدند كه اصل اين كلمه فارسى است و از{{صورتی: «ارگ»}} به معناى كاخ سلطنتى گرفته شده است (اين واژه به معناى قلعه‌اى كه درون شهر بوده باشد نيز آمده، و از آنجا كه قلعه درون شهر غالباً مخصوص شاهان است به آن اطلاق شده).

بعضى ديگر{{صورتی: «أَرائِكِ»}} را مفرد و از واژه فارسى‌{{صورتی: «اراك»}} يا{{صورتی: «ارايك»}} دانسته‌اند؛ كه به معناى تخت پادشاهى است. سپس به معناى‌{{صورتی: «پايتخت»}} و يا استانى كه پايتخت در آن است اطلاق شده. و{{صورتی: «عراق»}} را مُعَرَّب‌{{صورتی: «اراك»}} مى‌دانند كه به معناى چنين استانى است، و مى‌گويند: لفظ{{صورتی: «أَرائِكِ»}} به معناى بارگاه و تخت سلطنتى در{{صورتی: «اوستا»}} نيز آمده است. در حالى كه، بعضى از علماى لغت عرب، ريشه آن را عربى مى‌دانند؛ و چنان كه اشاره شد، معتقدند از واژه‌{{صورتی: «اراك»}} كه نام درخت معروفى است و با آن تخت و سايبان درست مى‌كردند گرفته شده است.

ولى، آنچه از موارد استعمال اين كلمه در قرآن مجيد استفاده مى‌شود اين است كه به همان معناى تخت‌هاى زيبا و مزين است كه صاحبان نعمت و قدرت از آن استفاده مى‌كنند. [1]

'''أَراذِل:'''

{{(آیه):الَّذِيْنَ هُمْ أَراذِلُنَا}}

{{صورتی:«أَراذِل»}} جمع‌{{صورتی: «ارذُل»}} (بر وزن اهرم) است؛ و آن خود نيز جمع‌{{صورتی: «رذل»}} مى‌باشد كه به معناى موجود پست و حقير است، خواه انسان باشد يا چيز ديگر. [2]

'''أَ رَأَيْتُمْ:'''

{{(آیه):قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ جَعَلَ}}

{{صورتی:«أَرَأَيْتُمْ»}} از مادّه‌{{صورتی: «رأى»}} جمله‌اى است كه معمولًا آن را به معناى‌{{صورتی: «اخْبِرُونِى»}} (به من خبر دهيد) تفسير كرده‌اند؛ ولى در تفسير گفته‌ايم كه گاه، به معناى‌{{صورتی: «هَلْ عَلِمْتُم»}} (آيا مى‌دانيد) مى‌آيد. [3]

'''إِرْبَة:'''

{{(آیه):غَيْرِ أُولِى الْإِرْبَة}}

{{صورتی:«اربة»}} در اصل از مادّه‌{{صورتی: «ارَب»}} (بر وزن عرب)- چنان كه‌{{صورتی: «راغب»}} در «مفردات» مى‌گويد- به معناى شدّت احتياج است كه انسان براى بر طرف ساختن آن چاره جوئى مى‌كند؛ گاهى نيز به معناى حاجت به طور مطلق استعمال مى‌شود.

و منظور از{{صورتی: «أُولِي الإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ»}} در اينجا كسانى هستند كه ميل جنسى و نياز به همسر دارند. بنابراين‌{{صورتی: «غير اولى الاربة»}} كسانى را شامل مى‌شود كه اين تمايل در آنها نيست. [4]

'''إِرْتَبْتُم:'''

{{(آیه):تَرَبَّصْتُمْ وَ ارْتَبْتُمْ}}

{{صورتی:«إِرْتَبْتُم»}} از مادّه‌{{صورتی: «ريب»}} به هر گونه شك و ترديد كه بعداً پرده از روى آن برداشته مى‌شود، اطلاق مى‌گردد؛ و در اينجا بيشتر مناسب با شك در قيامت و يا حقانيت قرآن است. [5]

'''أرْتَقِب:'''

{{(آیه):فَارْتَقِبْ إَنَّهُم مُّرْتَقِبُونَ}}

{{صورتی:«ارْتَقِب»}} در اصل از{{صورتی: «رقبة»}} (بر وزن طلبه)، به معناى‌{{صورتی: «گردن»}} گرفته شده است؛ و از آنجا

[1]سوره كهف: 31؛[https://lib.eshia.ir/27575/12/459/أرْتَقِب مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج12، ص459.]؛سوره يس: 56؛[https://lib.eshia.ir/27575/18/441/أرْتَقِب مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج18، ص441.]؛سوره رحمن: 54؛[https://lib.eshia.ir/27575/23/178/أرْتَقِب مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج23، ص178.]؛سوره انسان: 13؛[https://lib.eshia.ir/27575/25/364/أرْتَقِب مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج25، ص364.]؛سوره مطففين: 23؛[https://lib.eshia.ir/27575/26/284/أرْتَقِب مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج26، ص284.]

[2]سوره هود: 27؛[https://lib.eshia.ir/27575/9/94/أَراذِل مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج9، ص94.]؛سوره شعراء: 111؛[https://lib.eshia.ir/27575/15/307/أَراذِل مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج15، ص307.]

[3]. قصص، آيات 71، 72؛[https://lib.eshia.ir/27575/16/159/أَ رَأَيْتُمْ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج16، ص159.]

[4]سوره نور: 31؛[https://lib.eshia.ir/27575/14/484/إِرْبَة مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج14، ص484.]

[5]سوره حديد: 14؛[https://lib.eshia.ir/27575/23/347/إِرْتَبْتُم مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج23، ص347.]