'''أَخِلَّاء:'''

{{(آیه):الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ}}

{{صورتی:«اخلّاء»}} جمع‌{{صورتی: «خليل»}} از مادّه‌{{صورتی: «خَلّة»}} به معناى مودت و دوستى است. و ريشه اصلى آن‌{{صورتی: «خلل»}} (بر وزن شرف) به معناى فاصله ميان دو جسم است؛ و از آنجا كه محبت و دوستى در لابلاى قلب انسان نفوذ مى‌كند، اين واژه در آن به كار رفته است. [1]

'''أَخْلَدَ:'''

{{(آیه):أَخْلَدَ إِلَى الأَرْضِ}}

{{صورتی:«أَخْلَدَ»}} از مادّه‌{{صورتی: «اخْلاد»}} به معناى سكونت دائمى در يكجا اختيار كردن است. بنابراين‌{{صورتی: «أَخْلَدَ الَى الأَرْضِ»}} يعنى براى هميشه به زمين چسبيد كه در اينجا كنايه از جهان ماده، زرق و برق و لذات نامشروع زندگى مادى است.{{صورتی: «أَخْلَد»}} در سوره‌{{صورتی: «همزه»}} به صورت‌{{صورتی: «فعل ماضى»}} آمده است، يعنى او گمان مى‌كند اموالش او را به صورت يك موجود جاودانه در آورده است، نه مرگ مى‌تواند به سراغ او آيد، نه بيمارى‌ها و حوادث جهان مشكلى براى او ايجاد مى‌كند؛ چرا كه مشكل‌گشا در نظرش تنها مال و ثروت است و او اين مشكل‌گشا را در دست دارد. [2]

'''إِخْوان:'''

{{(آیه):إِخْوانَ الشَّياطِينِ}}

[1]سوره زخرف: 67؛[https://lib.eshia.ir/27575/21/122/أَخِلَّاء مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج21، ص122.]

[2]سوره اعراف: 176؛[https://lib.eshia.ir/27575/7/24/أَخْلَدَ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج7، ص24.]؛ همزه، آيه 3 (ج 27، ص 338)