نام کتاب : لغات در تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 222
همين نظر است كه او آهسته ميان دو نفر رفت و آمد مىكند تا آنها را نسبت به هم
بدبين سازد، و گاهى به خصوصِ اسب و يا هر حيوان سوارى اطلاق مىگردد؛ بنابراين آيه
مورد بحث (آيه 6 سوره هود)، تمام موجودات زنده و همه جنبندگان را شامل است. [1]
'''داخر:'''
{{(آیه):وَ هُمْ
داخِرُونَ}}
{{صورتی:«داخر»}} از مادّه{{صورتی: «دخر»}} (بر وزن فخر) و «دخور» هر دو به معناى ذلت و حقارت و تواضع و كوچكى است، آيه
فوق در حقيقت جمله مقدرى دارد كه جواب اصلى همان بوده و بقيه چيزى اضافه بر آن است
تا سخن قاطعيت بيشترى پيدا كند، و تقدير چنين بوده: «نَعَمْ انَّكُمْ مَبْعُوثُونَ
حالِكَوْنِكُمْ داخِرِينَ». [2]
'''دان:'''
{{(آیه):وَ جَنَى
الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ}}
{{صورتی:«دان»}} در اصل{{صورتی: «دانى»}} و به معناى نزديك است. [3]
'''دانِيَة:'''
{{(آیه):مِن طَلْعِها
قِنْوانٌ دانِيَةٌ}}
{{صورتی:«دانِيَة»}} بهمعناى نزديك است، وممكن است اشاره به نزديكى رشتههاى خوشه خرما به يكديگر
بوده باشد، يا به متمايل شدن آنها به طرف پايين به خاطر سنگينبار شدن. [4]
'''دَأْب:'''
{{(آیه):كَدَأْبِ آلِ
فِرْعَوْنَ}}
{{صورتی:«دَأْب»}} در اصل، به معناى ادامه سير و حركت است و به معناى «هر كار و عادت مستمر» نيز
مىآيد. در سوره{{صورتی: «آل عمران»،}} حال كافران معاصر پيامبر صلى الله عليه و آله به عادت مستمر و سيره نادرست آل
فرعون و اقوام پيش از آنها تشبيه شده است كه آيات خدا را تكذيب كردند، و خداوند
آنها را به گناهانشان گرفت و در همين جهان به مجازات سختى گرفتار شدند.
و در سوره{{صورتی: «يوسف»}} معناى اين كلمه اين مىشود كه شما طبق عادت مستمر خود كه به امر كشاورزى در سرزمين
مصر اهميت مىدهيد، اين كار را طبق معمول ادامه دهيد، ولى در مصرف محصول آن،
صرفهجوئى كنيد.
اين احتمال نيز داده شده كه منظور اين بوده كه با جديت و كوشش هر چه بيشتر
زراعت را دنبال كنيد؛ زيرا دأب و دئوب به