{{صورتی:«أمِن»}} به صورت صيغه‌{{صورتی: «جمع»}}، در حالى كه جمله بعد، به صورت صيغه‌{{صورتی: «مفرد»}} است (جَعَلَ)، شايد از اين نظر باشد كه اين گروه از منافقان مى‌خواهند خودشان را در صف جمعيّت مؤمنان جا بزنند، لذا{{صورتی: «آمَنَّا»}} مى‌گويند. يعنى همچون ساير مردم ايمان آورده‌ايم. [1]

'''آمِنُون:'''

{{(آیه):فِى الْغُرُفاتِ آمِنُونَ}}

تعبير به‌{{صورتی: «آمِنُون»}} (كسانى كه در امنيّت به سر مى‌برند) از مادّه‌{{صورتی: «أمِن»}} در مورد بهشتيان، تعبير بسيار جامعى است، كه آرامش روح و جسم آنها را از هر نظر منعكس مى‌كند. چرا كه نه ترس فنا و زوال و مرگ دارند، و نه ترس هجوم دشمن، نه بيمارى و آفت و اندوه، و نه حتى ترس از ترس! و نعمتى برتر از اين نيست كه انسان از هر نظر در امنيّت به سر برد، همان گونه كه بلائى بدتر از ناامنى در جنبه‌هاى مختلف زندگى وجود ندارد. [2]

'''آن، آنى:'''

{{(آیه):بَيْنَ حَمِيْمٍ آنٍ}}

{{صورتی:«آن»}} و{{صورتی: «آنى»}} در اينجا به معناى آبى است كه در نهايت حرارت و سوزندگى باشد، و در اصل از مادّه‌{{صورتی: «انا»}} (بر وزن رضا) به معناى‌{{صورتی: «وقت»}} گرفته شده؛ زيرا آب سوزان به «وقت و مرحله نهايى» خود رسيده است. [3]

'''آنَاء:'''

{{(آیه):يَتْلُونَ آياتِ اللَّهِ آنَاءَ اللَّيْلِ}}

{{صورتی:«آنَاء»}} جمع‌{{صورتی: «انا»}} (بر وزن صدا و فنا) به معناى ساعت و مقدارى از وقت است. [4]

'''آنَسْتُ:'''

{{(آیه):إِنِّى آنَسْتُ نَاراً}}

{{صورتی:«آنَسْتُ»}} از مادّه‌{{صورتی: «ايناس»}} به معناى مشاهده كردن و ديدنى است كه توأم با يك نوع آرامش و انس باشد، و اين كه به انسان، انسان گفته مى‌شود، به خاطر همين معناست. [5]

'''آنَسْتُمْ:'''

{{(آیه):آنَسْتُمْ مِّنْهُمْ رُشْداً}}

{{صورتی:«آنَسْتُمْ»}} از مادّه‌{{صورتی: «ايناس»}} به معناى مشاهده و رؤيت مى‌باشد، و اين مادّه از مادّه‌{{صورتی: «انسان»}} كه يكى از معانى آن مردمك چشم است گرفته شده (در حقيقت ما هنگام رؤيت و مشاهده از «انسان»، يعنى مردمك چشم خود مدد مى‌گيريم و به همين جهت از مشاهده كردن به «ايناس» تعبير شده است). [6]

'''آنِفاً:'''

{{(آیه):مَاذا قالَ آنِفاً}}

{{صورتی:«آنِفاً»}} از مادّه‌{{صورتی: «انْف»}} به معناى‌{{صورتی: «بينى»}} است، و از آنجا كه بينى در صفحه صورت انسان برجستگى خاصى دارد، اين كلمه درباره‌{{صورتی: «افراد شريف»}} يك قوم، به كار مى‌رود، و نيز در مورد «زمان مقدم بر زمان حال» اين تعبير به كار رفته، همان گونه كه در آيه مورد بحث آمده است. [7]

'''آنِيَة:'''

{{(آیه):بِآنِيَةٍ مِّنْ فِضَّةٍ}}

{{صورتی:«آنِيَة»}} از مادّه‌{{صورتی: «انى»}} جمع‌{{صورتی: «اناء»}} به معناى هرگونه ظرف است،{{صورتی: «آنِيَة»}} مؤنث‌{{صورتی: «آنى»}} از مادّه‌{{صورتی: «أُنِىّ»}} (بر وزن حُلِىّ)، به معناى تأخير افكندن است، و براى بيان فرا رسيدن وقتِ چيزى آورده مى‌شود، و در سوره‌{{صورتی: «غاشيه»}} به معناى آب سوزانى است كه حرارتش به منتها درجه رسيده است. [8]

'''آيات اللَّه:'''

{{(آیه):بِآياتِ اللَّهِ}}

منظور از{{صورتی: «آيات اللَّه»}}، يا{{صورتی: «آيات تكوينى»}} يعنى آثار عظمت الهى در نظام آفرينش‌

[1]سوره عنكبوت: 10؛[https://lib.eshia.ir/27575/16/235/آيات اللَّه مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج16، ص235.]

[2]سوره سبأ: 37؛[https://lib.eshia.ir/27575/18/123/آمِنُون مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج18، ص123.]

[3]سوره رحمن: 44؛[https://lib.eshia.ir/27575/23/169/آن، آنى مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج23، ص169.]

[4]. آل عمران، 113؛[https://lib.eshia.ir/27575/3/81/آنَاء مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج3، ص81.]؛ زمر، آيه 9 (ج 19، ص 413)

[5]سوره نمل: 7؛[https://lib.eshia.ir/27575/15/431/آنَسْتُ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج15، ص431.]؛ قصص، آيه 29 (ج 16، ص 87)

[6]سوره نساء: 6؛[https://lib.eshia.ir/27575/3/347/آنَسْتُمْ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج3، ص347.]

[7]سوره محمّد: 16؛[https://lib.eshia.ir/27575/21/466/آنِفاً مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج21، ص466.]

[8]سوره انسان: 15؛[https://lib.eshia.ir/27575/25/366/آنِيَة مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج25، ص366.]؛ غاشيه، آيه 5 (ج 26، ص 431)