است؛ و در اين صورت اشاره به مسأله توحيد مى‌باشد. در حالى كه‌{{صورتی: «لِقائِهِ»}} اشاره به مسأله معاد است، يعنى آنها هم منكر مبدأ هستند و هم منكر معاد.

{{صورتی:و يا}} اشاره به‌{{صورتی: «آيات تشريعى»}} يعنى آياتى كه خداوند بر پيامبرانش نازل كرده، كه هم از مبدأ سخن مى‌گويد، هم از نبوّت و هم از معاد، و در اين صورت تعبير به‌{{صورتی: «لِقائِهِ»}} از قبيل ذكر عام بعد از خاص است. اين احتمال نيز، وجود دارد كه، منظور، همه آيات خدا در عالم آفرينش و تشريع است. [1]

'''آيَةٍ:'''

{{(آیه):مَا نَنْسَخْ مِنْ آيَةٍ}}

{{صورتی:«آيه»}} جمع‌{{صورتی: «آى»}} در لغت، به معناى نشانه و علامت است. [2]

'''آيَةً بَيِّنَةً:'''

{{(آیه):مِنْها آيَةً بَيِّنَةً}}

تعبير به‌{{صورتی: «آيَةً بَيِّنَةً»}} (نشانه روشن) اشاره به آثار باقى‌مانده شهر{{صورتی: «سدوم»}} است كه طبق آيات قرآن در مسير راه كاروان‌هاى مردم‌{{صورتی: «حجاز»}} قرار داشت، و تا زمان ظهور پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله نيز باقى بود. [3]

[1]سوره عنكبوت: 23؛[https://lib.eshia.ir/27575/16/258/%%% مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج16، ص258.]

[2]سوره بقره: 106؛[https://lib.eshia.ir/27575/1/449/آيَةٍ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج1، ص449.]

[3]سوره عنكبوت: 35؛[https://lib.eshia.ir/27575/16/282/آيَةً بَيِّنَةً مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج16، ص282.]