نفرت و جدايى از آنها كند و نشان دهد كه از آنان به كلّى دست شسته است. [1]

'''آزَر:'''

{{(آیه):فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى‌}}

{{صورتی:«آزَر»}} از مادّه‌{{صورتی: «موازرة»}} به معناى معاونت است. [2]

'''آزفة:'''

{{(آیه):أَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الآزِفَةِ}}

{{صورتی:«آزفة»}} از مادّه‌{{صورتی: «أزف»}} در لغت به معناى‌{{صورتی: «نزديك»}} است، و چه نام‌گذارى عجيبى است كه به جاى‌{{صورتی: «يوم القيامة»}}،{{صورتی: «يوم الازفة»}} گفته شده، تا بى‌خبران نگويند: هنوز تا قيامت، زمان بسيار زيادى است، فكر خود را مشغول قيامت نكنيد كه وعده‌اى است نسيه! [3]

'''آسَفُونَا:'''

{{(آیه):آسَفُونَا انْتَقَمْنَا}}

{{صورتی:«آسَفُونَا»}} از مادّه‌{{صورتی: «اسَفْ»}} هم به معناى‌{{صورتی: «اندوه»}} آمده و هم‌{{صورتی: «غضب»}}؛ همچنين به گفته‌{{صورتی: «راغب»}} در «مفردات» گاه به «اندوه توأم با غضب» گفته مى‌شود، و گاه به هر يك از اين دو جداگانه اطلاق مى‌گردد. چرا كه حقيقت آن هيجانى درونى است كه انسان را به انتقام دعوت مى‌كند؛ هرگاه نسبت به زيردستان باشد، در شكل غضب ظاهر مى‌شود و هر گاه نسبت به بالادستان باشد، به صورت اندوه آشكار مى‌گردد. لذا وقتى از{{صورتی: «ابن عباس»}} درباره‌{{صورتی: «حزن»}} و{{صورتی: «غضب»}} سؤال كردند، گفت: ريشه هر دو يكى است اما لفظ آن مختلف است.

بعضى از مفسران،{{صورتی: «آسَفُونَا»}} را به معناى‌{{صورتی: «آسَفُوا رُسُلَنَا»}} (فرستادگان ما را محزون و غمگين ساختند) تفسير كرده‌اند؛ ولى اين تفسير، بعيد به نظر مى‌رسد و ضرورتى براى چنين خلاف ظاهرى وجود ندارد. [4]

'''آسِن:'''

{{(آیه):فِيهَآ أَنْهَارٌ مِّنْ مَّآءٍ غَيْرِ آسِنٍ}}

{{صورتی:«آسن»}} از مادّه‌{{صورتی: «أسِن»}} به معناى‌{{صورتی: «بدبو»}} است.

بنابراين‌{{صورتی: «ماء غير آسن»}} يعنى آبى كه بر اثر طولِ ماندن، يا غير آن بوى آن دگرگون نشده است. اين نخستين قسمت از نهرهاى بهشتى است كه در آن صرفاً آب زلال خوشبو و خوش طعم جارى است. [5]

'''آصال:'''

{{(آیه):بِالْغُدُوِّ وَ الآصالِ}}

{{صورتی:«آصال»}} جمع‌{{صورتی: «اصُل»}} (بر وزن دهل) و آن نيز جمع‌{{صورتی: «اصيل»}} است كه از مادّه‌{{صورتی: «اصل»}} گرفته شده است كه به معناى عصر، نزديك غروب و شبانگاه است از اين نظر كه اصل و پايه شب محسوب مى‌شود. [6]

[1]سوره انبياء: 109؛[https://lib.eshia.ir/27575/13/575/%%% مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج13، ص575.]

[2]سوره فتح: 29؛[https://lib.eshia.ir/27575/22/127/آزَر مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج22، ص127.]

[3]سوره مؤمن: 18؛[https://lib.eshia.ir/27575/20/78/آزفة مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج20، ص78.]

[4]سوره زخرف: 55؛[https://lib.eshia.ir/27575/21/102/آسَفُونَا مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج21، ص102.]

[5]سوره محمّد: 15؛[https://lib.eshia.ir/27575/21/459/آسِن مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج21، ص459.]

[6]سوره اعراف: 205؛[https://lib.eshia.ir/27575/7/96/آصال مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج7، ص96.]؛ رعد، آيه 15 (ج 10، ص 187)