آگاه مىساخت .
و تو دشمن او و پسر دشمن اوئى . برو ، تا بتوانى با هدفگيرىهاى باطلت از دنياى خود بهره ور باش و عمرو بن العاص آن شخصيت خودفروخته هم در گمراهى هايت يار و مددكارت باشد . بهمين حال باش نزديك است كه زندگانيت سپرى شود و حيله گرىهايت پوچ گردد ، و آن گاه بفهمى كه عاقبت والا از آن كيست . بدان ، تو با اين حيله پردازىها كه براه انداخته اى ، در حقيقت در صدد خدعه و نيرنگبازى با خدايى برآمده اى كه از عظمت چاره پردازى او غافل و از رحمتش نوميد گشته اى ، او در كمين تست و تو در برابر او فريب خورده اى .
« درود بر كسى كه از هدايت پيروى كند » .
پاسخ معاويه به نامهء محمد بن ابى بكر : « از معاوية بن صخر بن عيبجوى پدرش محمد بن ابى بكر ، پس از حمد خداوندى نامهء تو رسيد ، در اين نامه عظمت و قدرت الهى را كه خداوند شايستهء آنست متذكر شده ، اشاره به برگزيده شدن پيغمبر اكرم به رسالت نموده اى . سخنان زيادى گفته اى كه داراى نكات ضعف و بدگويى به پدر خودت مىباشد . تو در اين نامه فضيلت فرزند ابي طالب و طول سابقهء او را در اسلام و خويشاوندى او را با پيامبر اكرم ( ص ) و فداكاريش را در راه پيامبر در هر مخاطره متذكر شده اى . استدلال تو به ضرر من و عيبجوئى تو در بارهء من به وسيلهء فضيلتى است كه از آن ديگرى است نه از خود تو . من خدايى را سپاسگزارم كه اين فضيلت را از تو برگردانيده ، به غير تو بخشوده است .
در زمان گذشته ما بوديم و پدر تو ( ابو بكر ) هم با ما بود و فضيلت على بن ابي طالب و لازم بودن حق او را به گردن خود مىشناختيم . در آن هنگام كه خداوند آنچه را كه براى پيامبرش خواسته بود ، انجام داد و وعدهء خود را در بارهء او اتمام نمود و دعوت او را آشكار ساخت و حجت او را روشن نمود و او را ببارگاه خود برگرفت ، اولين كسانى كه حق او را گرفتند و با امر واقعى او ( خلافتش ) مخالفت ورزيدند پدر تو بود و فاروقش . آن دو نفر بر اين اقدام اتفاق و قرار داشتند . سپس

315