( 246 ) دعبل اين خطبه را از ابن عباس نقل كرده است ( 1 ) 3 - ابو جعفر احمد بن محمد برقى ( 274 يا 280 ) 4 - ابو على جبائى شيخ معتزله ( 303 ) 5 - ابو القاسم بلخى يكى از مشايخ معتزله ( 317 ) 6 - ابو عبد العزيز جلودى ( 332 ) 7 - ابو جعفر ابن قبه معاصر ابو القاسم بلخى 8 - حافظ سليمان بن احمد طبرانى ( 360 ) 9 - ابو جعفر ابن بابويه قمى ( 381 ) 10 - ابو احمد حسن بن عبد اللَّه العسكرى ( 382 ) .
گروه ديگرى از علماى اسلامى اگر چه پس از سال 400 ( تاريخ جمعآورى نهج البلاغه ) خطبهء شقشقيه را نقل كرده‌اند ، ولى باضافهء اين كه نهج البلاغه سيد رضى را منبع و مأخذ خود قرار نداده‌اند ، اسناد جداگانه اى براى صحت انتساب خطبه آورده‌اند : 1 - قاضى عبد الجبار معتزلى ( 415 ) در كتاب المغنى 2 - حافظ ابو بكر بن مردويه ( 416 ) 3 - وزير ابو سعيد آبى ( 422 ) در كتاب نثر الدرر و نزهة الاديب 4 - شريف مرتضى علم الهدى ( 436 ) .
توضيح - شريف مرتضى پس از نقل مقدارى از جملات خطبه در كتاب شافى ص 203 مىگويد : اين جملات مشهور است . و پس از نقل جملات ديگرى در ص 204 مىگويد : اين جملات معروف است .
5 - شيخ طوسى ( 460 ) در كتاب امالى ص 327 از ابو الفتح هلال بن محمد بن جعفر حفار 6 - ابو الفضل مىدانى ( 518 ) در مجمع الامثال ص 383 .
اين شخص مىگويد : اين خطبه معروف به شقشقيه است ، زيرا هنگامى كه امير المؤمنين ( ع ) سخنش را قطع كرد ، ابن عباس گفت : يا امير المؤمنين كاش سخن را از همان جا كه قطع كردى ادامه مىدادى ، حضرت فرمود : هيهات ، اى فرزند عباس ، شقشقه اى بود كه با هيجان برآمد و خاموش گشت ( 2 ) .
7 - ابو عبد اللَّه مفيد ( 412 ) مىگويد : جماعتى از اهل نقل با اسناد مختلفى

( 1 ) امالى شيخ طوسى ص 237 . ( 2 ) الغدير ج 7 ص 82 تا 84 .

304