چرا خداوند سبحان آدم را اولا در بهشت سكونت داد و سپس به زمين فرود آورد براى پاسخ از اين سؤال همان گونه كه علامهء طباطبائى در تفسير خود بيان كرده‌اند ، بايستى جريان داستان آدم را به اين ترتيب توضيح داد : 1 - آدم براى زندگى در روى زمين آفريده شده بود : * ( وَإِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ ) * [1] .
( من در روى زمين خليفه اى قرار مىدهم ) .
2 - خداوند براى نشان دادن شايستگى آدم به خلافت در روى زمين [ به فرشتگان ، ] كليهء حقايق را به آدم تعليم مىنمايد و دستور سجده به آدم را صادر مىكند .
3 - آدم را در بهشت سكونت مىدهد و نخستين تكليف را كه نزديك نشدن به آن درخت است ، به آدم متوجه مىسازد .
آدم در اين مرحله براى اولين بار با پديدهء تكليف و اين كه بايستى آن را با آگاهى و اختيار انجام بدهد روبرو مىگردد . لذا مىتوان گفت : حسّاسترين موقعيت آدم در بهشت در همين مرحله بوده است كه موضوع تعهد و مسئوليت شروع مىگردد .
4 - مرحلهء مجازات تخلف از تكليف كه بوسيلهء مشاهدهء اعضاى پنهان شده انجام مىگيرد .
5 - ورود به زمين كه جايگاه تكاپو و تلاش و مشقت و رنج براى تكامل با احساس تكليف و انجام آن مىباشد .
اين مراحل پنجگانه كه مسير آدم را تا شروع خلافت در روى زمين تعيين مىكند ، مطابق حكمت بالغهء الهى تنظيم شده است كه « آدم » به مجرد گشودن چشم باين دنيا ، با ناگوارىها و مشقتها روبرو نشود ، و مقدارى از زمان را با محيط پيرامون خود كه جايگاه پر رفاه و آسايش بوده است انس و الفت بگيرد ، زيرا

[1] البقرة آيه 30 .

168