آل محمد ( ص ) ( اهل البيت عليهم السلام ) پيش از ورود به تفسير جملات ، اين نكته را در نظر بگيريم كه ضماير جملات ( موضع سرّه و لجأ امره . . . ) ممكن است راجع به خدا باشد ، مخصوصا با نظر به « كهوف كتبه » كه مقصود كتابهاى آسمانى نازل شده به پيامبران است . و احاديث فراوانى در كتاب كافى روايت شده است كه أئمهء معصومين كتب سماوى را دارا بوده‌اند و ممكن است ضماير راجع به پيامبر اكرم باشد ، يعنى راز و امر و علم و حكم و كتب و دين الهى در درون پيامبر ، منشأ دارا بودن ائمه به آن امور بوده است و در هر حال مبدء اساسى همهء آن امور خداوند متعال است .
پس از مسئلهء نبوت در اسلام ، با اهميتترين مسئله اى كه نزد همهء فرق و طوايف مسلمين مطرح است ، مسئلهء اهل البيت ( ع ) است . در اين كه خاندان عصمت و طهارت از همهء آلودگىها و هوىهاى نفسانى و پليدىها دور بوده مقام بىهمتائى از فضل و فضيلت و تقوى و تقرب به بارگاه الهى را دارا بوده‌اند ، كسى ترديد نكرده است .
عبد الرحمن بن خلدون محقق و متفكر مشهور در بحث از اسناد كرامات و خارق العاده‌ها به اهل بيت ، اين جمله را مىگويد : و اذا كانت الكرامة تقع لغيرهم فما ظنّك بهم علما و دينا و آثارا من النّبوّة و عناية من اللَّه بالأصل الكريم تشهد لفروعه الطَّيّبة [1] .
( وقتى كه كرامات براى اشخاص ديگر امكانپذير و از آنان بوجود مىآيد چه ، گمان مىبرى در حق اهل بيت ، با آن علم و دين و آثارى كه از نبوّت در آنان بوده و عنايتى كه خداوند متعال به اصل شريف آنان ( پيامبر اكرم ص ) داشته و آن عنايت به شاخه‌هاى پاكيزهء آن اصل كريم رسيده است ) .
آنچه كه در عبارات فوق ديده مىشود ، از گوينده اى ( ابن خلدون ) است كه به آن اندازه كه از ساير فرق و مذاهب مسلمانان آگاهى داشته است ، از مكتب اهل

[1] مقدمه - ابن خلدون ص 334 .

272