يا در مصلحت بودن و ساير شئون موضوع جهل و ترديدى داشته باشد و بخواهد از انديشه و تجربيات ديگران بهره بردارى نمايد ، در صورتى كه خداوند سبحان بهمهء امور دانا است و هيچ يك از اجزاء عالم هستى و شئون آن از او مخفى نيست . به همين جهت است كه مىگوئيم : در ابيات جلال الدين مولوى در اين مسئله تناقضى ديده مىشود ، زيرا در خاصيت و يا هدف مشورت مىگويد :
< شعر > مشورت ادراك و هشيارى دهد عقلها مر عقل را يارى دهد < / شعر > و در مسئلهء خلقت آدم در آيهء مورد بحث چنين مىگويد :
< شعر > مشورت مىرفت در ايجاد خلق جانشان در بحر قدرت تا به حلق < / شعر > مگر اين كه بگوئيم : مقصود مولوى از مشورت گفتگوى محض ميان خدا و فرشتگان بوده است .
فلسفهء مطلع ساختن فرشتگان از آفرينش آدم چه بوده است ممكن است اين سؤال مطرح شود كه خداوند چه نيازى داشت كه مشيت خود را به فرشتگان در بارهء آفرينش آدم ابراز نمايد و گاهى سؤال مزبور اين طور مطرح مىگردد كه مطلع ساختن فرشتگان در اين مورد شبيه به اين است كه خداوند مانند انسانها بيكار نشسته بود ، ناگهان به فكرش مىرسد كه آدم را بيافريند و ميل پيدا مىكند كه فكرش را با ديگران در ميان بگذارد پاسخ هر دو سؤال اينست كه فرشتگان پيش از خلقت آدم ، موجوداتى بودند كه در نهايت پاكى و قدس در عالم ملكوت در حال تسبيح و تقديس خداوندى بسر مىبرند و گمان مىكردند كه عالم هستى همان است كه آنان در آن غوطه ورند و عاليترين امتيازاتى را كه خدا مىتواند به جز خود عنايت كند ، همان است كه به آنان داده است .
خداوند با اطَّلاعى كه به فرشتگان مىدهد ، مىخواهد به آنان بگويد كه حادثهء بسيار با عظمتى در حال تكوين است و اين حادثه عبارت است از به وجود آمدن موجودى بنام « آدم » كه داراى امتيازات عالىتر از امتيازات فرشتگان مىباشد .
و با اين هشدار فرشتگان را آمادهء سجده به آدم مىنمايد .

162