در حقيقت خداوند به اضافهء آنكه آغاز حادثهء فوق العاده اى را در جهان هستى خبر مىدهد ، فلسفهء دستورى را كه براى فرشتگان در بارهء سجده و خضوع به آدم صادر خواهد كرد ، نيز ، تا در موقع صدور دستور مزبور فرشتگان در شگفتى فرو نروند كه اين چه موجوديست كه ما ملكوتيان بايد به او سجده كنيم دليل پيش آمدن حالت شگفتى در فرشتگان همان سؤال است كه به بارگاه خداوندى عرض كردند كه چه حكمتى است در آفرينش موجودى كه در روى زمين به فساد و خونريزى خواهد پرداخت و اگر هدف از اين آفرينش تسبيح و عبادت است ، ما اين هدف را برمىآوريم .
« من مىدانم آنچه را كه شما نمىدانيد » اى فرشتگان ملكوتى ، گمان مبريد كه هدف خلقت عالم هستى عبارت است از تسبيح و تقديس در اشكال معين كه شما انجام مىدهيد . من چه نيازى به اين عبادت و ذكر و سجده دارم كه آنها را هدف آفرينش هستى قرار بدهم . عظمتها و امتيازات بىنهايتى در سطوح و انواع موجودات بروز خواهد كرد كه شما نمىدانيد .
تصور اين كه همهء اجزاء عالم هستى با ابراز امتيازات و عظمتها در جريان خويش مشغول تقديس هستند ، براى شما دشوار است . و تصور اين كه حركت كمالى اين موجودات ذكر و تسبيح ناميده مىشود ، از فهم شما بالاتر است . به همين ترتيب عظمت علم و معرفت و تكامل از روى اختيار ، والاتر از افق دريافتهاى شما مىباشد .
آيا هيچ مىدانيد كه يك حركت رو به كمال از روى آزادى و اختيار اگر چه آن حركت كوچك باشد ، چيست بدانيد كه همين حركت است كه آدم و فرزندان او را شايستهء خلافت من در روى زمين خواهد كرد . آن حركت كه با علم و معرفت اشباع ، و با اختيار به وجود مىآيد ، جزئى از آهنگ اعلاى هستى است كه به مقتضاى فيض ربّانى من به وجود آمده است .

163