ننمود تا آنكه دين او را برايش كامل ساخت و قران را بر او فرستاد كه تفصيل هر چيزى در آن است ، حلال و حرام و حدود و احكام و همهء آنچه را مردم بدان نيازمند هستند به نحو كامل روشن فرمود ، پس خداى عزّ و جلّ فرمود : « ما در قرآن چيزى را فروگزار نكرديم » [2] و فرو فرستاديم [ بر او ] در حجّة الوداع كه همان پايان عمر او بود كه : « امروز دين شما را برايتان كامل ساختم و نعمتم را بر شما تمام كردم و راضى شدم كه اسلام دين شما باشد » [3] و امر امامت جزء تماميّت دين است و پيامبر صلَّى الله عليه و آله از دنيا نرفت تا اينكه براى امّتش دانستيهاى دين را بيان فرمود و راهشان را روشن ساخت و آنان را بر گفتهء حقّ به جاى گذاشته و علىّ عليه السّلام را نشانهء راهنما و امام بر ايشان گماشت و هيچ چيزى كه امّت بدان نيازمند باشد فرو نگذاشت مگر اينكه آن را روشن ساخت ، پس هر كه گمان كند كه خداوند دين خود را كامل نفرموده است پس او كتاب خدا را ردّ كرده و او كافر [ به آن ] است .
آيا قدر امامت و جايگاه آن نسبت به امّت را مىشناسند تا [ اختيار ايشان ] در آن جايز باشد همانا امامت از نظر قدر بالاتر و شأنش بزرگتر و از جهت مكان بلندتر و جانبش منيعتر و از حيث غوطه ورى ( عمق ) دورتر ( ژرفتر ) از آن است كه مردم با

[2] الانعام : 38 .
[3] المائدة : 3 .

309