است . 3 - از اين طرف هم اقرار به همان اصول بالا قبول نمىشود مگر بوسيله اعتقاد و اقرار به ولايت حضرت على عليه السلام و اين سخن ( يعنى تكميل اعتماد به اصول دين بوسيله اقرار به امامت ائمه و همچنين تكمل اقرار به امامت ائمه بوسيله آن عقايد سه گانه ، توحيد ، نبوت ، معاد ) مسأله اى است كه با براهين قطعى و علمى و دينى مسلم شده است . و واجب شدن اقرار به ولايت على عليه السلام منحصر بر امت اسلام نيست بلكه بواسطه احاديث متواتر انبياء گذشته هم موظف به شناخت ولايت على عليه السلام مىباشند .
و به مطالب بالا اين نكته هم اضافه مىشود كه حضرت صادق عليه السلام فرمود :
خداوند هيچ عملى را بدون معرفت ( شناخت توحيد و نبوت و معاد و امامت و عدل ) قبول نمىكند و همچنين معرفت بدون عمل را هم نمىپذيرد . و يا اين كه سخنان مكرر امامان عليهم السلام كه فرموده‌اند : شيعيان ما كسانى هستند كه به خداوند ايمان و تقوا داشته باشند . باز هم فرموده‌اند : جزو شيعيان ما نيستند كسانى كه در شهرى و كشورى باشند كه صد هزار جمعيت داشته باشد و در ميان جمعيت مردمى از آنها با تقواتر باشند .
پس با توجه به مطالب بالا مضمون اين حديث روشن مىگردد كه اگر همه مردم اقرار به وحدانيت خداوند و عدل او و نبوت همه انبياء داشته باشند و همهء اوصيا پيامبران گذشته را قبول كنند و به امامت ائمه هم مؤمن باشند و به معاد هم معتقد باشند و عمل هم بكنند ، نيازى به آفرينش جهنم نمىباشد . اگر مىبينيم در اين حديث فقط ولايت حضرت على عليه السلام را ذكر كرده از لحاظ اهميت مىباشد و مضمون حديث نشان مىدهد كه همه آن اعتقادات بدون اين اقرار در نزد خداوند قبول نيست و شرط نجات از آتش جهنم اين است كه همهء آن اعتقادات توام با اعتقاد به ولايت و امامت باشد .
على بن عيسى و حافظ برسى در تفسير معناى اين حديث ، همان مطالبى را گفته‌اند كه منطبق با گفته ما مىباشد .

469