باز هم ابن بابويه در همان كتاب از محمد بن موسى بن متوكل از على بن ابراهيم از پدرش از يوسف بن عقيل از اسحاق بن راهويه ، نقل كرده كه گفت :
وقتى كه حضرت رضا عليه السلام به نيشابور رسيد و قصد داشت از آنجا به خراسان نزد مامون برود ، اصحاب حديث دور او جمع شدند و گفتند : اى فرزند رسول خدا ، تو مىخواهى ما را ترك كنى ، قبل از اين كه حركت كنى ، حديثى را براى ما بگو كه ما از آن مستفيد شويم ؟ در حالى كه حضرت داخل عماريه نشسته بود و آماده حركت بود ، سرش را از عماريه بيرون آورد و فرمود : پدرم از پدرانش از حضرت على عليهم السلام از رسول خدا صلى الله عليه و آله از جبرئيل از خداوند متعال ، نقل كرده كه حضرت حق فرموده : كلمهء ( * ( لا إِله إِلَّا الله ) * ) حصن من است ( حصار ) . پس هر كس داخل اين حصار توحيد بشود ، از عذاب من ايمن مىماند . وقتى كه عماره حركت كرد ، حضرت با صداى بلند به ما فرمود : اما اين كلمه توحيد مشروط دارد كه يكى از آنها من هستم ( يعنى اعتقاد به امامت ) .
شيخ ابو جعفر ابن بابويه ، اين حديث را در ثواب الاعمال و توحيد و عيون الاخبار و معانى الاخبار هم با همان سند واحد از محمد بن موسى بن متوكل از ابو الحسن محمد بن جعفر اسدى از محمد بن حسين صوفى از يوسف بن عقيل با بقيه سند ذكر شده ، نقل كرده است .
و در كتاب عيون الاخبار و توحيد ، پس از بيان اين حديث گفته : مقصود از كلمه ( من از شروط اين توحيد هستم ) اين است كه اقرار به امامت حضرت رضا عليه السلام از جانب خداوند مىباشد كه طاعتش بر مسلمانان واجب است .
مؤلف مىگويد : اين معناى شيخ ابو جعفر هنگامى صادق است كه نون را در كلمه ( انا ) با تخفيف بخوانيم ، آن وقت ضمير متكلم وحده مىشود و تنها شامل امام رضا عليه السلام مىگردد . ولى اگر نون را در كلمه ( انا ) با تشديد بخوانيم ، آن وقت ضمير متكلم مع الغير مىشود و شامل اقرار به امامت همه ائمه عليهم السلام مىگردد . پس به هر دو تقدير اين حديث مقصود ما را در مورد امامت مىرساند .

444