كرد و سه بار فاصلهء بين مقعد و بيضتين را با انگشت كشيد و ميان آن دو موضع يا ميان بيضتين تا سر آلت را با دو انگشت خود بفشرد كه محتواى آن بيرون آيد و بعد استنجا كند ، پس اگر بعد از آن ترى بيايد هر چند تا ساقها برسد باكى بر آن نيست .
( يعنى ترى مشتبه كه شناخته نشود و الا اگر شناخته شد حكم خود را دارد ) و هر گاه شخصى درون نشيمنگاه خود يا داخل آلتش را دست برساند تجديد ( از سر گرفتن ) وضو بر او لازم است ، و اگر اين عمل را در هنگام نماز انجام دهد بايد نماز را قطع كند و وضو بگيرد و نماز را دوباره از سر بخواند ، و هر گاه دهانهء آلتش را بگشايد بايد وضو و نماز را اعاده كند .
شارح گويد : « اين فتواى صدوق عليه الرحمة است و يكتن ديگر از بزرگان فقهاى قديم بنام ابن جنيد ، و دليل آن روايت عمّار ساباطى است كه شيخ عليه الرّحمة در تهذيب نقل كرده ، ولى فقهاى ديگر آن را حمل بر تقيّه ميكنند ، و وضو را با اين عمل باطل نميدانند » .
و كسى كه حقنه كند يا شيافى بردارد [ كه نجس باشد ] بر او لازم نيست وضو را اعاده كند اگر چه آن شياف يا داروى حقنه از او بيرون آيد مگر آنكه آلوده به نجاست باشد كه در اين صورت استنجا و وضو بر او لازم مىشود .
( چيزهايى كه جامه و بدن را نجس مىكند ) 149 - امير المؤمنين عليه السّلام در مورد « مذى » وضو را لازم نميدانست و نيز

95