كسى كه نداند چند ركعت نماز خوانده و گمان او هم بر هيچ جهتى قرار نگيرد ، يعنى نه يقين و نه گمان او نشان ندهد چند ركعت نماز خوانده ، بايد نمازش را اعاده كند . و اگر شخصى ندانسته از جانب چپ بنمازگزارى اقتدا كند وى او را بجانب راست كشاند .
و كسى كه دو سجدهء سهو بر او واجب شود و فراموش كند آن را بجا آورد ، هر زمان كه بخاطرش رسيد بايد بجا آورد . و هر كس به گمان اينكه جماعت به نماز ظهر اقامه شده داخل شود بعد بفهمد عصر بوده آن را ظهر قرار دهد و بعد عصر را بخواند .
و كسى كه مشغول نماز واجب شود ، و فراموش كند ، و گمان برد كه نماز نافله است يا به نماز نافله بايستد ، و بعد فراموش كند و گمان برد كه نماز واجب است ، در اين صورت همان نيّتى كه اوّل داشته و با آن مشغول نماز شده صحيح است .
و اشكال ندارد كه شخص نماز ظهر را اقتداء كند به امامى كه نماز عصر ميخواند ، ولى نماز عصر را پشت سر امامى كه نماز ظهر ميخواند نكند ، مگر اينكه گمان كند كه امام نماز عصر ميگزارد ، و نماز عصر خود را با او بخواند ، و بعد متوجّه شود كه آن نماز ظهر بوده ، در اين صورت همان نمازى كه خوانده كافى است و نياز به تجديد ندارد .

554