ميگويند آن سجدهء شكر است ، فرمود : جز اين نيست كه شكر آنست كه هر گاه خداوند به بنده اش نعمتى عطا فرمود بگويد : « سبحان الَّذي سخّر لنا هذا و ما كنّا له مقرنين . و إنّا إلى ربّنا لمنقلبون . و الحمد لله ربّ العالمين » ( منزّه است آن كس كه اين را براى ما مسخّر و مطيع ساخت و ما توان آن نداشتيم كه با او مقاومت كنيم و ما بسوى پروردگارمان بازگشتكننده‌ايم و ستايش مخصوص معبودى است كه پروردگار عالميان است ) .
شرح : « كاملا واضح است كه امام عليه السّلام تقيّه فرموده و طفره رفته است و موافق مذهب عامّه پاسخ فرموده ، و خبر ظاهرش منع است امّا زير پوشش تقيّه امضاء سؤال است » .
974 - و اسحاق بن عمّار از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود :
موسى بن عمران عليه السّلام هر گاه از نماز فارغ ميشد روى بر نمىتافت تا اينكه گونهء راست را بر زمين مىنهاد و بعد گونهء چپ را .
975 - و امام باقر عليه السّلام فرمود : خداوند تبارك و تعالى به موسى عليه السّلام وحى فرستاد : آيا ميدانى چرا از ميان مردم تو را به سخن گفتن با خود برگزيدم ؟
موسى عليه السّلام عرض كرد : پروردگارا ، نه نمىدانم ، خداوند فرمود : من بندگانم را زير و رو كردم ( آزمايش نمودم ) و در ميان آن خاكسارتر و فروتنتر از تو نسبت به خود

521