( يعنى : راضيم بخداوندى كه پروردگار عالميان است و خشنودم به اينكه اسلام دين من است و قرآن كتاب من و محمّد صلى الله عليه و آله پيغمبر من است و على امام اوّل و ولىّ الله است و ائمّهء معصومين امامان منند ( به ترتيبى كه اسامى مباركشان گذشت . البتّه حضرت صاحب الأمر را نام نبرده - نه در اين كتاب و نه در كتابهاى ديگر خود ، ظاهرا صدوق - رحمه الله - بردن نام آن حضرت را جايز نميدانسته ، البته اخبار و احاديث صحيحه مبنى بر نهى وارد شده است ) بار خدايا ولىّ تو كه بر خلائق حجّت است او را از پيش رو و از پشت سر او از سوى راست و از سوى چپ و از بالاى سر و از زير پا و از تمام جهات حفظ فرما و عمر آن حضرت را طولانى فرما و او را قائم به امر خويش ساز كه به امر تو قيام نمايد ، و چنان كن كه دين تو را نصرت و يارى دهد و آنچه محبوب آن حضرت است به او بنما ، و چنان كن كه چشم او را روشن كنى و او را خوشحال گردانى در امر خودش و در مورد ذرّيه آن حضرت و اهل او و مال او و در مورد شيعيانش كه با ظهور آن حضرت در رفاه و عيش گذرانند و دشمنان آن حضرت جملگى مغلوب او شوند و بدشمنان او از آن حضرت آنچه را كه از آن مىترسند بنما ، و از دشمنان آن حضرت آنچه را كه محبوب او باشد به آن حضرت بنما و نيز آنچه را كه سبب سرور او شود ، و سينه هاى ما و گروهى را كه مؤمن باشند شفا كرامت فرما ) .
رسول خدا صلى الله عليه و آله هنگامى كه از نماز خويش فارغ مىشد اين دعا را مىخواند كه ترجمه اش چنين است :
خداوند مرا بيامرز بابت آنچه از پيش فرستاده‌ام و آنچه را از پس گذاشته‌ام ، و

513