پدرم - رضى الله عنه - در رساله اى كه برايم فرستاده گويد : هر گاه كه خواهى نماز نافله گزارى و سواره هستى پس در همان حال نماز كن ، و روى خويش را به جانب سر چهار پايت كن هر جا كه تو را برد ، خواهد رو به قبله رود ، خواه پشت به قبله چه جانب راست رود ، و چه جانب چپ اشكالى ندارد ، و هر گاه خواهى نماز واجب كنى بر پشت چهار پا پس رو به قبله كن و تكبيرة الاحرام را رو به قبله بگو ، آنگاه به هر طرف كه چهار پا از آن طرف رود رو كن و حمد و سوره بخوان ، و وقتى خواستى ركوع و سجود بجاى آورى ركوع كن ، و بر چيزى كه همراه خوددارى از آنهائى كه سجده بر آن جايز است سجده كن ، ولى چنين نماز فريضه اى را ( در حال سواره و بر پشت چهار پا و در حركت ) جز در حالت ناچارى و درماندگى شديد مخوان و اين چنين رفتار ميكنى وقتى كه مجبورى نماز را در حال راه رفتن بجاى آورى ( يعنى رو به قبله تكبيرة الاحرام ميگوئى و قراءت را رو به راه و جهت حركت مىخوانى ، و ركوع را همانند حالت ساكن سر و سينه را فرود مىآورى ) جز اينكه وقتى خواستى سجده كنى بر زمين سجده مىكنى .
و باز در همان رساله پدرم گويد : هر گاه شيرى يا درنده اى به تو حمله كند ( يا حمله نكرده ولى در معرض آن قرار گرفته اى و بيم حملهء درنده اى ميرود ) و ميترسى كه نمازت فوت شود ، در اين حال رو به سوى قبله دار ، و نماز را با ايماء بجاى آور و هر گاه از درنده اى بيم دارى و به تو نزديك شده و حمله كرده است در اين صورت

424