نمازتان را كه به سوى بيت المقدّس كرده‌ايد تباه نخواهد كرد ( و خداوند تبارك و تعالى نماز را ايمان فرمود تا دلالت كند كه نماز خود ايمان است و نماز نكردن همان ايمان نداشتن است ) و من اين حديث را به همان صورت كه وارد شده است ( از حيث متن و سند به صورت كامل ) در كتاب نبوّت ذكر كرده‌ام .
شرح : « كتاب نبوّت صدوق - عليه الرّحمه - از آثار مفقودشدهء عالم تشيّع است مانند بسيارى از آثار ديگر » .
846 - از عبد الرّحمن بن أبى عبد الله روايت شده كه از امام صادق عليه السّلام پرسيده : هر گاه شخص كورى كه نميتواند جهات را تشخيص دهد بر غير قبله نماز گزارد و بعد متوجّه شود تكليفش چيست ؟ آن حضرت فرمود : اگر در وقت متوجّه شد نماز را اعاده كند ، و اگر وقت گذشته است ديگر اعاده نميكند ، راوى گويد : سؤال كردم در مورد شخصى كه نماز بگزارد و هوا ابر باشد ، سپس ابر بر طرف و هوا روشن شود و آگاه شود كه بر غير جهت قبله نماز كرده است چه بايد بكند ؟ آن حضرت فرمود : اگر در وقت چنين شود نماز را بايد اعاده كند ، و اگر وقت گذشته است ديگر اعاده نميكند .
شرح : « علماء اين حديث را حمل بر اين كرده‌اند كه اعمى بطور مطلق و غير اعمى در روز ابرى اگر سعى خود را به كار برده آنگاه نماز كنند مشمول حكم اين خبرند در غير اين صورت مطلقا بايد اعاده كنند چه در وقت و چه خارج از وقت . و نيز

419