راست پيدا كند از حدّ قبله كه همان حرم است بيرون ميرود بخاطر كم بودن حدّ و نصاب حرم در سمت راست ، و هر گاه انسان به جانب چپ اندكى منحرف شود از حدّ قبله خارج نميشود .
و كسى كه در مسجد الحرام باشد رو بسوى كعبه نماز ميگزارد بهر طرف آن كه خود بخواهد ( يعنى آن طور كه اهل سنّت عمل مىكنند نيست كه هر طرف از كعبه را به يكى از ائمّهء اربعه خود منسوب و نامزد كرده‌اند كه حنفى رو به ناودان طلا يا ميزاب ، حنبلى محاذى آنان ، شافعى رو به باب ، و مالكى در برابر آنان قرار ميگيرند اين كار بدعت است ، بل در مسجد بهر جانب كه شخص رو كند و نماز بخواند صحيح است ) و كسى كه در كعبه نماز ميگزارد نيز بهر جانب كه بخواهد رو مىكند و نماز ميخواند ، و برترين محلّ اينست كه در فاصلهء دو ستون بر سنگ سرخ بايستد و نماز كند ( اين سنگ سرخ بنا بر مشهور حتّى نزد عامّه همان محلّ ولادت امير مؤمنان عليه السّلام است ) و رو كند به ركنى كه حجر الأسود بر آن ركن واقع شده ، و كسى كه بر بام كعبه باشد و وقت نماز فرا رسد ( يعنى وقت آخر كه بيم از دست رفتن نماز است يا شايد وقت اوّل ) بر پهلو روى زمين دراز بكشد و با سر خود به جانب بيت المعمور اشاره كند ( كه محاذى كعبه در آسمان چهارم است ) و كسى كه بر فراز كوه ابو قبيس باشد رو به سوى كعبه كند و نماز گزارد كه همانا كعبه از بالاى خود تا آسمان قبله است ( يا آنچه بالاى كعبه است تا به آسمان قبله محسوب مىشود ) .
شرح : « در خصوص نماز كردن بر فراز كعبه : مشهور اينست كه به اين فتوى عمل

416