نيست ( بلكه براى خون اندازه اى قرار داده‌اند كه اگر بدان حدّ نرسد شارع مقدّس نماز خوانده با آن را رخصت فرموده است ، در صورتى كه بول و منى به هر ميزان كه باشد و لو بسيار ناچيز معفوّ و قابل اغماض نخواهد بود . ) ، سپس آن حضرت منى را بخاطر نشان ساخت ، و در خوص ازالهء آن مبالغه بسيار نمود و تأكيد فرمود كه حكم نجاست آن سختتر از بول است ، بعد فرمود : منى را چه قبل از نماز ببينى و چه بعد از نماز در هر حال بر تو واجب است نمازت را دوباره با لباس پاك بجا آورى ( نمازهائى را كه با لباس آلوده به منى خوانده اى ) ، و اگر جامه ات را بازرسى كرده و در آن به اثرى از منى برخورد نكرده باشى و با همان لباس نماز بخوانى و بعد معلوم شود ديگر لازم نيست آن را اعاده كنى ( زيرا از كجا معلوم كه بعدا آلوده نگشته باشد ) ، و همين گونه است حكم بول از نظر نمازگزار .
758 - امير المؤمنين صلوات الله عليه فرمود : « شمشير همانند رداء است مادام كه در آن خونى مشاهده نكرده اى ميتوانى با آن نماز گزارى ، و كمان نيز مانند رداء است » با اين فرق كه :
759 - « جايز نيست شخصى در حالى كه شمشير ذر برابر اوست نماز گزارد ، زيرا قبله خود محلّ أمن است » [1] اين كلام را از امير المؤمنين عليه السّلام روايت كرده‌اند .
760 - علىّ بن جعفر از برادر خود موسى بن جعفر عليهما السّلام سؤال كرد : هر گاه سه پايه اى ( رخت آويز پايه دارى ) در مقابل شخص باشد و بدان لباس آويخته باشند آيا ميتواند در چنين موضعى نماز بخواند ؟ آن حضرت فرمود : بلى اشكالى ندارد .

[1] زيرا اسلحه را معمولا ميان خود و دشمن مينهند و قبله را خداوند امن قرار داده است .

375