بگوشه اى رود چنان كه هيچ يك از اطرافيانش او را نبينند ( كه مبادا ذهنش متوجّه آنان شود و حضور قلبش از دست برود يا ريايى در دلش صورت بندد ) پس خداوند عزّ و جلّ بر او نظر افكند در حالى كه او گاه در ركوع است و گاه در سجود ( و او در اين حال مورد عنايت پروردگار باشد ) همانا بنده چون به سجده رود و آن را طولانى سازد ابليس فرياد ندامت سر ميدهد : اى واى بر من كه ايشان فرمانبردارى و اطاعت خداوند كردند و من نافرمانى و عصيان كردم ، آنان سجده كردند و من به تكبّر خوددارى ورزيدم . ( يا شايد بقول بعض اهل نظر معنى چنين باشد : اى واى بر من كه ايشان را فرمان سجده رسيد ، امتثال كرده بجاى آوردند ، و من نيز فرمان يافتم سجده كنم و خضوع نمايم ، عصيان كرده و خوددارى ورزيدم . و فرق ميان دو تعبير در اينست كه در معنى سابق تأسّف ابليس بر اصل فرمانبردارى و اطاعت از امر خدا است كه چرا از فرمان خداى تعالى سر پيچى كردم ، و در معنى اخير تأسّف ابليس از اينست كه چرا فرمان خدا را در مورد سجده اجر ننمودم ، چون سجده اى كه آدميان بجا مىآورند در برابر خداى تعالى است كه ابليس از انجام آن خوددارى ننمود بلكه از سجده بر آدم عليه السّلام كه خداوند به او امر فرموده بود سر باز زد ، كه به اين ترتيب محلَّى براى تأسّف ابليس باقى نميماند كه آنان خدا را سجده ميكنند و من از سجدهء بر آدم خوددارى ورزيدم ) .
639 - رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرمود : نماز به مثل همچون ستون خيمه است كه هر گاه ستون پاى بر جا و ثابت باشد طنابها و ميخها و پردهء خيمه نيز بر پا و استوار خواهد بود ، و هر گاه آن ستون شكست ديگر نه ميخ و نه طناب و نه پردهء خيمه هيچ كدام فايده ندارد .
640 - و باز آن حضرت عليه السّلام فرمود : همانا مثل نماز در ميان شما مانند

315