كه ميفرمايد : * ( أَ وَلَمْ نُعَمِّرْكُمْ ما يَتَذَكَّرُ فِيه مَنْ تَذَكَّرَ ) * يعنى : آيا شما را آنقدر عمر نداديم كه هر كه خواهد متذكر شود بتواند پند گيرد ؟ ( سورهء فاطر - آيه 36 ) آن حضرت فرمود : اين آيه در مقام سرزنش و تنبيه جوانى است كه هجده سال داشته باشد .
مترجم گويد : « چون از ظاهر آيه چنين به نظر مىآيد كه توبيخ و عتاب متوجّهء سالخوردگانست كه عمر بسيار كرده‌اند و منطقا ميبايست از گردش و اطوار روزگار و بىاعتبارى دنيا و محتوم بودن امر آخرت پند گرفته باشند تا با بصيرت كافى كه لازمه و مقتضى طول سنين عمر است از امور فانى اعراض و نسبت به امور باقى اقبال نشان دهند و در تحصيل مراتب آن كوشش وافى مبذول دارند ، امّا حضرت همين مقدار از عمر يعنى هجده سالگى را براى تذكَّر شخص و حصول بينش در امور اخروى و اقبال به آن كافى اعلام ميفرمايند و معمّر را به هجده ساله تفسير ميفرمايند ، و قهرا هر سال كه به آن افزوده شود ميزان ملامت نيز زياد خواهد گشت » .
562 - و باز از آن حضرت در بارهء اين فرمايش خداوند عزّ و جلّ سؤال كردند كه ميفرمايد : * ( وَإِنْ مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوها قَبْلَ يَوْمِ الْقِيامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوها ) * يعنى : هيچ شهر و دهى نيست مگر آنكه اهل آن را پيش از روز قيامت هلاك خواهيم كرد يا آن را عذاب خواهيم كرد . ( سورهء بنى اسرائيل آيهء 57 ) آن حضرت در تفسير آيه فرمودند : آن از بين بردن بوسيلهء مرگ است .
563 - امام صادق عليه السّلام فرمود : بايسته نيست شما را كه تعزيت ما كنيد ولى بر ماست كه شما را تعزيت و دعوت بصبر كنيم ، لكن اگر نعمتى از جانب حق تعالى بما رسد بر شماست كه ما را تهنيت و مباركباد گوئيد ، زيرا شما خود در مصيبت شريك ما هستيد . ( اين فرمايش امام عليه السّلام ظاهرا بدان سبب است كه

270