525 - على بن الحسين عليهما السّلام هر گاه جنازه اى را ميديد اين دعا را ميخواند :
« الحمد لله الَّذي لم يجعلني من السّواد المخترم » [1] يعنى : حمد و ثنا مخصوص خداوندى است كه مرا در شمار مردگان قرار نداد .
526 - امام صادق عليه السّلام فرمود : هنگامى كه ابراهيم فرزند رسول خدا صلَّى الله عليه و آله وفات يافت ( اين پسر از ماريه قبطيه بود كه در سال هشتم هجرت در مدينه متولَّد شد و در سال دهم از دنيا رفت ) پيامبر صلَّى الله عليه و آله برسم زبان حال فرمود : اى ابراهيم بر مرگ تو اندوهگين هستيم ولى شكيبائيم ، دل اندوه دارد و چشم ميگريد ولى ما چيزى نميگوئيم كه خداوند را بخشم آورد . ( و او تنها پسر بود ) .
527 - و نيز آن حضرت فرمود : هنگامى كه خبر كشته شدن جعفر بن ابى طالب ( طيّار ) و زيد بن حارثه ( پسر خواندهء رسول خدا « ص » ) به پيامبر صلَّى الله عليه و آله رسيد آن حضرت هر گاه به منزل خود وارد ميشد گريه اش بر آن دو بسيار شدّت مييافت و ميفرمود : آن دو با من همصحبتى داشتند و انيسم بودند و هر دو با هم رفتند .
528 - و باز آن حضرت فرمود : همانا بلا و صبر براى رسيدن بمؤمن بر يك ديگر پيشى ميگيرند ، بلا به او ميرسد در حالى كه مؤمن صبور و شكيبا است يا صبر پيش از بلا خود را به او رسانيده است ، و همچنين بيتابى و بلا براى رسيدن بكافر بر يك ديگر

[1] دليل بر استحباب گفتن اين كلام است .

258