اغفر للمؤمنين و المؤمنات و المسلمين و المسلمات ، الأحياء منهم و الأموات » . ( يعنى بار خدايا بيامرز گناهان مردان و زنان با ايمان را ، و مردان و زنان مسلمان را ، زندگانشان و مردگانشان را ) .
و پس از آن تكبير چهارم را ميگويد و اين دعا را ميخواند : « اللَّهمّ عبدك [ و ] ابن عبدك [ و ] ابن امتك ، نزل بك و انت خير منزول به ، اللَّهمّ إنّا لا نعلم منه إلَّا خيرا و انت اعلم به منّا ، اللَّهمّ إن كان محسنا فزد في إحسانه و إن كان مسيئا فتجاوز عنه و اغفر له ، اللَّهمّ اجعله عندك في اعلى علَّيّين ، و اخلف على اهله في الغابرين ، و ارحمه برحمتك يا ارحم الرّاحمين » ( يعنى : بار خدايا بندهء تو [ و ] پسر بندهء تو و پسر كنيز تو برحمتت نازل شده و بدرگاه تو آمده است و تو بهترين و برترين كسانى هستى كه بدرگاهش نزول كنند ، بار خدايا ما جز خوبى از او چيز ديگرى نميدانيم و تو باحوال او از ما داناترى ، بار خدايا اگر نيكوكار بوده است پس تو احسان خود به او زياده و افزون ساز و اگر گناهكار بوده از گناهانش در گذر و او را مورد عفو و بخشايش خودت قرار ده ، خداوندا روح او را يا مقامش را در بالاترين مراتب بهشت نزد خود قرار ده ، و تو جاى خالى او را در ميان بازماندگانش با تدارك احوال ايشان پر ساز ، و با رحمت واسعهء خويش بر او رحمت آور ، اى مهربانترين مهربانان ) پس از آن تكبير پنجم را بگويد .
و چون از نماز فارغ شود جاى خود را ترك نكند تا وقتى كه جنازه را بر سر دستهاى مردان ببيند .

232