قرار ميدهد و بعد او را در سرتاسرى و جامهء يمنى ميپوشاند ، و ابتدا نيمهء چپ را به طرف راست ميكشد و بعد از آن جانب راست را به سمت چپ ميكشد ( بر خلاف زندگان در لباس پوشيدن ) و اگر بخواهد ميتواند حبره را بر او نپوشاند تا آنكه او را در گورش بگذارند و آنگاه مانند لحاف بر روى او كشد ، و سنّت است كه عمامه بر سر ميّت پيچد و حنك برايش گذارد ، و مانند عرب بيابانى او را عمامه نكند ، دو سر عمامه را روى سينهء او بياندازد ، و پيش از آنكه پيراهنش را به او بپوشاند تكَّه اى پنبه برميدارد و ذريره و سدر و كافور بر او پاشيده و آن را بدرون دبر ميّت داخل مىكند و مقدارى پنبه نيز بر قسمت پيش از ( عورتش ) مينهد ، سپس پاهاى ميّت را تنگ به يكديگر ميچسباند و لنگى بر رانهاى او تا نشيمنگاه سخت محكم ميپيچد تا هيچ چيزى از آن بيرون نزند . هنگامى كه از مراسم كفن كردن ميّت فراغت يافت او را حنوط كند به آن نحو كه در مورد كافور ذكر كردم ، بعد او را در تابوت نهاده بسوى قبرش مىبرند ، و جايز نيست كه گفته شود با ميّت همراهى و مرافقت كنيد يا ترحّم كنيد بر او كه ديرتر به خاك سپرده شود ، يا آنكه كسى از نزديكان بهنگام مصيبت بر ران خود زند كه اجر و پاداشش از بين ميرود . ( در آن زمان ميت را ساعتى سر گور خود بر روى خاك مينهادند و ساعتى چند فرياد ميزدند . « ارفقوا به أو ترحموا عليه » و اين كار

212