برده شود ولى كفن را ميتوان با دود عود و ساير بوهاى خوش خوشبو ساخت و كافور از جهت حنوط بر چشم ميّت و بينى او و در گوشهايش و دهانش و بر كف دستهاى او و سر زانوانش و بر همهء مفاصل و بندهاى او و بر اثر مساجد هفتگانه او بمالند ، و اگر اندكى از آن باقى ماند بر سينهء او نهاده شود .
هنگامى كه غسل دهنده از كار غسلهاى سه گانه فراغت يافت بايد دستهاى خود را از آرنج تا سر انگشتان بشويد و جامه يا پارچه اى بر روى ميّت افكند تا آب آن گرفته شده خشك شود و كفن تر نشود .
و جايز نيست آب غساله كه از بدن ميّت ريخته مىشود داخل چاه بول و غايط شود ، بلكه بايد وارد بالوعه شود يعنى چاهى كه در ميان خانه جهت فاضلاب تعبيه ميگردد يا اينكه گودالى حفر كنند و غسالهء آب بدن ميّت وارد آن شود .
و جايز نيست ناخنهاى ميّت را كوتاه كنند و همچنين شارب يا چيزى از مويش را بچينند و اگر چيزى از اينها از ميّت جدا شود در ميان كفنهاى او گذاشته شود ، پس غسل دهندهء ميّت أوّل وضو ميگيرد و بعد غسل مىكند ، و ميّت را در كفنهايش كه آماده كرده مينهد و جريدتين ( دو چوب خرما ) را همراه او ميگذارد . يكى از آن دو را از گودى ترقوه ( چنبر گردن ) به پوست بدن او ميچسباند و پيراهن او را از سمت راست بر آن ميكشد ، و جريدهء ديگر را نزديك ران او از جانب چپ ميان پيراهن و سرتاسرى

211