ابو الحسن محمد بن احمد بن علىّ بن أسد الأسدى معروف به ابن جرادة البردعي در شهر رى أخذ حديث كرده است .
از سال 347 به بعد در رى اقامت داشت ، تا اينكه از ركن الدّوله سلطان آل بويه رخصت خواست تا به زيارت مشهد امام رضا عليه السلام مشرّف گردد ، و بدنبال آن در سال 452 بدان مشهد متبرّك سفر كرد پس از نيل به زيارت به ديار رى بازگشت ، خود در كتاب عيون أخبار الرضا در اين خصوص گويد : وقتى از امير پيروز بخت ركن الدّوله براى زيارت تربت مطهّر حضرت رضا عليه السّلام رخصت خواستم ، او در ماه رجب سال 352 با اين درخواست موافقت كرد ، چون از نزد او برگشتم مرا باز خواند و گفت : اين تربت كه عازم آن هستى مشهد مباركى است ، من خود آن بارگاه را زيارت كرده و در آنجا از خداوند متعال در خواست كردم حوائجى كه در دل داشتم بر آورد ، و خداوند آنها را برايم بر آورده ساخت ، حال تو نيز در آنجا مرا به ياد آر و از دعا و زيارت برايم كوتاهى نكن كه دعا در آن مكان مقدّس مستجاب خواهد شد ، من با او پيمان بستم كه چنان كنم و بقول خود عمل كردم ، وقتى از مشهد متبرّك باز گشتم و نزد امير رفتم ، پرسيد آيا براى ما دعا كردى و از جانب ما مراسم زيارت بجاى آوردى ؟ جواب دادم : آرى ، گفت : كارى نيكو كردى كه براى من ثابت و محقّق شده كه دعا در آن بارگاه مستجاب است .
او در طريق اين سفر در شعبان همان سال وارد نيشابور شد ، و از گروهى از مشايخ آن سامان حديث شنيد كه از جمله ايشان أبو علىّ حسين بن احمد بيهقى است كه در خانهء خود برايش حديث گفت ، همچنين عبد الواحد بن محمّد بن عبدوس نيشابورى ، و أبو منصور احمد بن ابراهيم بن بكر خورى ، و أبو سعيد محمّد بن فضل بن محمّد بن اسحاق مذكَّر نيشابورى معروف به ابى سعيد معلَّم ، و نيز أبو الطَّيّب حسين بن أحمد بن محمّد رازى ، و عبد الله بن محمّد بن عبد الوهّاب السجزيّ همگى براى او نقل حديث كردند .
و باز در نيشابور أبو نصر أحمد بن الحسين بن أحمد بن عبيد الضبّيّ المروانىّ النيشابورى براى او حديث گفت .
همچنين در مرو رود گروهى براى او نقل حديث كردند كه از جملهء آنان أبو الحسين محمّد بن عليّ بن الشاه فقيه مرورودى ، و أبو يوسف رافع بن عبد الله بن

1