براى تو در هارون اسوهء نيكويى است ، زيرا قومش او را ضعيف شمردند و نزديك بود كه او را بكشند ، پس بر ستم قريش و همدستى آنها عليه خودت صبر پيشه ساز كه تو به منزلهء هارون و پيروان اويى و آنها به منزلهء گوساله و پيروان آنند .
اى عليّ ! خداى تعالى به فرقت و اختلاف در اين امّت حكم كرده است و اگر مىخواست همه را هدايت مىكرد تا به غايتى كه حتّى دو نفر از اين امّت مختلف نشوند و در هيچ امر او منازعه نكنند و مفضول منكر فضل فاضل نشود و اگر مىخواست در فرستادن عذاب تعجيل مىفرمود و وضع را تغيير مىداد تا ظالم تكذيب شود و معلوم گردد كه گردش حقّ به كجاست و ليكن خداوند دنيا را سراى اعمال قرار داده است و آخرت را دار القرار تا آنان كه بد كردند كيفر كار خود بينند و آنان كه نيكى كردند پاداش خوب بيابند ، سپس علىّ عليه السّلام فرمود :
الحمد لله شكرا على نعمائه و صبرا على بلائه . ) * 11 - علي بن عاصم گويد : امام جواد از آباء بزرگوارشان از امام

498