احكام ايشان مىگذاشت در ميان جمهور شورش وغوغا مىشد آيا به گوشت نرسيده كه آن زبده ناس آن قوم حق ناشناس را در زمان خلافت خود از نماز تراويح كه از بدعتهاى عمر بود نهى فرمود ايشان ابا وامتناع نمودند وصداهاى خود را به واعمرا بلند كردند تا آخرالامر حضرت ايشان را بر ضلالت خود واگذاشت . و به تواتر ثابت است كه آن حضرت مكرّر در منابر و محافل اظهار عدم تمكن خود وقلت اعوان وانصار وعدم استطاعت بر اظهار و اجراى حق مىنمود و در وقتى كه جمعى از قضات آن حضرت كه از او مأذون شده بودند كه به بعضى نواحى بروند عرض كردند كه به چه نحو در ميان مردم حكم كنيم ، حضرت به ايشان فرمود : « اقضوا بما كنتم تقضون حتى يكون الناس جماعة أو أموت كما مات أصحابى » يعنى حكم كنيد به آنچه پيشتر حكم مىكرديد تا آنكه مردم همگى بر حق مجتمع شوند و از اعتقادات باطله برگردند ، يا من بميرم و از ميان شما بروم بر تقيه همچنان كه جمعى از ياران وخواص مرا حق تعالى قبض روح نمود و به سوى خود برد در حالت تقيّه .
وايضاً مىتواند شد كه سبب در رد نكردن حضرت امير فدك را به جهت آن باشد كه به استفاضه از اهل بيت ثابت شده كه آن چه از ما به ظلم بردند ، ديگر آن را پس نمى گيريم ، همچنان كه شخصى از حضرت كاظم ( عليه السّلام ) پرسيد كه چرا حضرت امير در زمان خلافت خود فدك را بر نگردانيد حضرت فرمود كه : ما اهل بيتى هستيم كه هر حقى كه از ما به ظلم گرفتند به غير خدا ديگرى آن را نمى گيرد وامّا آن چه از مؤمنان به ظلم گرفته مىشود ما آن را از ظالمين ايشان مىگيريم و به ايشان رد مىكنيم .
وشيخ صدوق در كتاب « علل » از حضرت صادق ( عليه السّلام ) روايت نموده كه از آن حضرت سؤال شد كه : چرا على در زمان خلافت خود فدك را به اولاد فاطمه رد نكرد ؟ حضرت فرمود كه : اقتدا به پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) كرد در وقتى كه فتح مكّه نمود

47