خليفه بلافصل است با وجود آن كه شيعه مىتواند گفت : كه از اين نصوص امامت على ( عليه السّلام ) ثابت مىشود و به اعتراف ايشان و ما نصّى بر امامت غير على از خلفاء ايشان نيست ومادام نصّ بر امامت شخصى نباشد ، امامت او ثابت نمى شود ، زيرا كه امام بودن شخصى محتاج به دليل است ودليل آن منحصر به نصّ است ، همچنان كه مذكور شد وحال اجماعى كه در نزد ايشان دليل امامت ابو بكر است ، معلوم شد .
نصّ چهارم ابن مغازلى شافعى در « مناقب » از ابو ذر روايت كرده كه پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) فرمود : « من ناصب عليّا على الخلافة بعدى فهو كافر وقد حارب اللّه ورسوله و من شك في علىّ فهو كافر » يعنى هركه با على در باب خلافت دشمنى ومنازعه كند ، كافر است وگويا با خدا عزّوجلّ ورسول ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) محاربه كرده است . و كسى كه شك در على كند كافر است .
و اين حديث از هر صريحى اصرح است در اختصاص خلافت بعد از پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) به على وصريح است در اين كه خلفاء ايشان كافر بود ، زيرا كه هيچ ذى شعورى شبهه ندارد كه ايشان در باب خلافت با على منازعه ودشمنى كردند وذلّت واهانت به آن عالى جناب رسانيدند ، همچنان كه از مباحث سابقه به تفصيل معلوم شد .
نصّ پنجم باز نصّى است كه ابن مغازلى در « مناقب » از ابن عباس روايت نموده كه او گفت : با جماعتى از جوانان بنى هاشم در نزد حضرت رسول ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) نشسته بوديم كه ستاره شروع كرد در فرود آمدن ، حضرت پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) فرمود كه : اين ستاره در منزل هركه بيفتد اوست كه وصى من است بعد از من ، پس ما نظر كرديم ديديم كه آن ستاره در منزل مرتضى على ( عليه السّلام ) فرود آمد ، پس شخصى گفت : يا رسول اللّه ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) به قدر محبت على گمراه

145