ودلالت اين حديث بر افضليت همه اهل بيت او از همه اهل زمين در نهايت ظهور است و محتاج به بيان نيست .
حديث دهم حديثى است كه در « مناقب » خطيب خوارزمى و « مناقب » ابن مردويه وكتاب ابن عبدوس همدانى از سلمان مروى است كه پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) فرمود كه : برادر من ووزير من وبهترين كسى كه بعد از من خواهد بود على بن ابى طالب ( عليه السّلام ) است .
حديث يازدهم حديثى است كه ابن ابى الحديد در « شرح نهج البلاغه » روايت كرده است كه حضرت اميرالمؤمنين ( عليه السّلام ) فرمود كه : كه مرا با پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) مجلس خلوت مىبود كه از براى هيچ كس نبود ومرا وصىّ خود گردانيد و هيچ يك از اهل بيت و اصحاب را وصى نكرد وامروز سخنى مىگويم كه پيش از اين به هيچ كس نگفته‌ام ، روزى از او سؤال كردم كه از جهت من طلب آمرزش كن ، پس حضرت برخواست و نماز گذارد و بعد از آن دست به دعا برداشت ، گوش فرا داشتم ، شنيدم كه مىگفت : خدايا به حقّ على در نزد تو كه على را بيامرز ، گفتم : يا رسوالله اين چه قسم دعايى بود كه نمودى ؟ فرمود : مگر گرامى تر از تو در نزد خدا كسى هست كه او را شفيع كنم ؟ ودلالت اين بر مطلوب اظهر من الشمس است .
حديث دوازدهم حديثى است كه ناصر ابن ابى المكارم مطرزى خوارزمى كه از جمله مشاهير علماى اهل سنّت است در « شرح مقامات » از اخطب خطباى خوارزم روايت كرده است كه او از ابن عباس روايت كرده است كه : حضرت رسول ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) فرمود كه : اگر تمام اشجار عالم قلم باشند و درياها همه مركب باشند و همه جن محاسب شوند و جميع انس نويسندگان باشند از عهده حصر فضائل على ابن ابى طالب ( عليه السّلام ) بر نيايند .
و شبهه نيست كه كسى كه فضايل او در اين مراتب باشد ديگر كه را حدّ آن است كه تواند در فضيلت برابر او باشد .

129