مصنّف - قدس الله روحه - مىگويد :
در صحيح بخارى و صحيح مسلم از حذيفة بن يمان روايت شده كه گفت :
در سفرى همراه پيامبر ( ص ) بودم كه به خرابهء قومى رسيديم كه در آن آشغال مىريختند . پيامبر ( ص ) ايستاده بول كرد . تنحنح كردم . گفت : نزديك شو . نزديك شدم تا پشت سرش ايستادم . پيامبر ( ص ) وضو گرفت و بر روى كفشهايش مسح كشيد .
چگونه جايز است كه به رسول خدا ( ص ) نسبت داده شود كه ايستاده بول كرد و حال اينكه پستترين مردم ، اگر چنين نسبتى به او داده شود ، از آن دورى مىكند ؟ از اين گذشته چگونه پيامبر ( ص ) بر روى كفشهايش مسح كشيد و حال اينكه خداوند مىفرمايد : * ( « وَأَرْجُلَكُمْ » ) * [1] ؟ آيا چنين نسبتهاى ناروايى بر پيامبر ( ص ) ، جايز است ؟ ! بنگريد به اين آقايان كه چگونه خطا و اشتباه را براى پيامبران جايز دانسته‌اند و چگونه جايز مىدانند كه پيامبر ( ص ) يك درهم سرقت كند و در كمترين و حقيرترين چيزها دروغ بگويد ؟ ! !
فضل مىگويد :
در جواز ايستاده بول كردن ، اختلاف نظر است . كسانى كه آن را جايز مىدانند به اين حديث استدلال كرده‌اند كه پزشكان گفته‌اند : بول كردن در حالت ايستاده براى كليه و مجارى ادرار مفيد است . پيامبر ( ص ) هم از اين جهت ايستاده بول كرد كه جواز آن را تشريع كند . مگر چه نقصى از ايستاده بول كردن متصور است . خصوصا آنجا كه در برگيرندهء تشريع باشد ؟ ! و اينكه از حذيفه خواست نزديك شود ، شايد براى تشريع جواز ايستاده بول كردن در نزديكى مردم بود ، بر خلاف غايط كه به جهت غلظت آن جايز نيست . لذا براى مدفوع كردن از مردم دور مىشد . امّا مسح بر كفش ، چنانكه در مباحث فقه خواهد آمد ، به اجماع اهل سنّت جايز است . و الله اعلم . آنچه كه گفت : خطا و اشتباه را براى پيامبران و سرقت يك درهم را براى پيامبر ( ص ) جايز مىدانند ، پيش از اين گفتيم كه كذب و افتراى محض است و تنزيه پيامبران از گناهان صغيره اى كه دالّ بر پستى است ،

[1] . مائده / 6 .

504