فضل مىگويد :
مرگ طبعا براى انسان مكروه است . چنانكه در اخبار و آثار آمده است ، موسى مرد تندى بود . ليكن از آنجايى كه حديث ، صحيح خوانده شده بايستى آن را بر كراهت موسى از مرگ حمل كرد و گفت : تندى موسى او را وادار كرد تا بر ملك الموت سيلى بزند ، چنانكه لوحه‌ها را انداخت و در حالى كه سر برادرش را گرفته بود ، او را به طرف خود مىكشيد . اين اعتراض بر زدن هارون و شكستن لوحه‌هاى تورات كه خداوند آنها را براى هدايت و رحمت به او عطا كرده بود ، وارد است و مىتوان گفت : چگونه جايز است كه انداختن لوحه‌ها به موسى نسبت داده شود و حال اينكه انداختن كتاب خدا و شكستن لوح او ، اهانت به كتاب خدا است ؟ چگونه جايز است كه هارون را بزند و حال اينكه هارون پيامبر مرسل است ؟ تمام اين اعتراضات از نظر اهل حق بر صفات انسانى حمل مىشود كه بر بشر عارض مىگردد و ضررى به عصمت پيامبران نمىرساند . اما از نظر ابن مطهر ، بر گناهان پيامبران حمل مىشود و اگر قرآن متواتر نبود و اين خبر را براى ابن مطهر نقل مىكردند كه موسى لوحه‌ها را انداخت و سر برادرش را در حالى كه او را به طرف خودش مىكشيد ، گرفته بود ، اين را هم انكار مىكرد و چنين اعتراضاتى بر آن هم وارد مىكرد . اگر وى اندكى با خود انصاف ورزد ، خواهد ديد كه آنچه دربارهء تعصب وى مىگوييم ، حق است .
من مىگويم :
موسى ( ع ) در راه خداوند متعال ، به شدّت غضبناك مىشد و چنان تند نبود كه موجب خشم خداوند بر او شود .
اينكه گفت : « از آنجايى كه حديث ، صحيح خوانده شده » باطل است . زيرا چگونه ممكن است روايتى كه آن را دروغگويان از ابو هريره خرافى كذّاب نقل كرده‌اند و مطالبى دارد كه عقل را متحيّر مىگرداند ، صحيح باشد ؟ ! پيامبران ( ع ) ، به اقرار خصم از گناهان ، خصوصا از گناهان كبيره معصوم هستند . پس چگونه ممكن است كه چنين جنايت بزرگى بر يكى از بزرگان ملائكه و فرستادهء خداوند كه به فرمان خدا انجام وظيفه مىكند ، روا داشته شود ؟ آيا عقلا صحيح است كه بر يكى از ملائكه روحانى چنين جنايتى صورت گيرد ؟ اگر وقوع چنين گناه كبيره اى از پيامبران جايز دانسته شود ، باز كدام عاقل براى موسى با آن عظمت و منزلت جايز مىداند كه از انتقال به عالم كرامت و رحمت كراهت داشته باشد و حال اينكه موسى ( ع ) هدايتگر مردم و دعوت كنندهء آنان به سوى آن جهان

482