دليلشان اين بود كه : " شما از پيامبر احاديثى نقل مىكنيد و در آن اختلاف مىورزيد و مردم پس از شما اختلافشان شديدتر خواهد شد " [1] .
آنگاه دستور مىدادند كه به كتاب خدا - يعنى - قرآن مراجعه كنيد كه همان شما را كافى است ، غافل از اينكه بسيارى از مسائل در قرآن به صورت كلى آمده و بيانش بر عهده پيامبر گذاشته شده است :
* ( وأنزلنا إليك الذكر لتبين للناس ما نزل إليهم ) * [2] .
يعنى : " قرآن را براى تو فرستاديم تا آن را براى مردم بيان وآشكار نمائى " .
علت اين كار بسيار واضح است ، چون نقل حديث از پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) برابر است با نقل فضايل على ( عليه السلام ) و نصوص خلافتش ، و رذايل دشمنان آن حضرت [3] .
بشنويد : " امام " نسائى " - صاحب صحيح نسائى - پس از نوشتن كتاب " خصائص " در فضائل على ( عليه السلام ) وارد " شام " مىشود ، مردم " شام " به او اعتراض مىكنند كه چرا فضائل " معاويه " را ياد آور نشدى ؟ مىگويد : هيچ فضيلتى برايش جز دعاى پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) بر او كه فرمود : خداوند هرگز شكمش را سير نكند اطلاع ندارم ، آنها

[1] تذكرة الحفاظ ، الطبقة الاولى ، " ابوبكر " ص 2 و 3 .
[2] سوره نحل آيه 44 .
[3] از آگاهان بپرسيد ، ج 1 ، ص 102 تا ص 109 .

50